079 Katie Jane Adams

Ik draai de sleutel om in het slot, terwijl Zayn de koffers even neerzet voor de deur.
Ik hoor een klik, en ik pak de deurklink vast.
Ik duw de deurklink naar beneden, en de deur gaat langzaam open.
Als de beelden van de hotelkamer mijn hersenen bereiken, worden mijn ogen groot.
Dít is niet normaal meer.
Ik had niet verwacht dat het een oud kamertje zou zijn, maar dat het zó groot zou zijn?
Volgens mij kan je hier wel met twintig personen in leven voor een paar jaar!
Ik loop langzaam naar binnen, en ik kijk mijn ogen uit.
Dit is volgens mij nog groter dan mijn hele huis, en het is maar een hotelkamer!
Op de grond ligt vloerbedekking, van wol, waardoor je er lekker op kan lopen.
De muren zijn lichtblauw, waardoor de ‘woonkamer’ erg licht is, en er rustig uit ziet.
Er staat een grote crême-kleurige bank in de woonkamer, waar je volgens mij wel met minimaal acht personen op kan zitten.
Er staat in tegenstelling tot de bank, een heel klein salontafeltje voor, met allemaal chocolaatjes erop.
Dat is dan wel weer raar, een hele grote bank met maar zo’n klein tafeltje erbij?
Voor de bank staat een soort van mini-bioscoopscherm, zo groot is de televisie.
Aan de linkerkant van de bank, staat een tafel met een paar stoelen, waarschijnlijk om aan te eten, maar alles word hier voor ons geregeld dus we zullen die tafel vast niet gebruiken.
Rondom de woonkamer zijn allemaal deuren die , waarschijnlijk, naar de slaapkamers leiden.
Ik stop met lopen, en ik kijk even om me heen waar Zayn is.
Hij staat nog bij de deuropening, omdat hij waarschijnlijk deze kamer al een keer eerder heeft gezien, en geen zin heeft om extra veel te lopen.
Zo is hij altijd al geweest, lui, heel erg lui.
“Zayn? Did you already make a room division?” vraag ik aan hem, als ik me bedenk waar ik zometeen mijn spullen naartoe moet gaan brengen.
Ik kan natuurlijk wel alle kamers af gaan, totdat ik Harry’s koffer zie, maar dat is ook weer zo onhandig.
En misschien hebben ze nog geen eens een verdeling gemaakt, van wie waar slaapt etc.
“Not yet, we dumped our luggage there,” zegt Zayn, en hij wijst naar een plek waar inderdaad allemaal koffers liggen op een hoopje. “But I can text the lads that they have to come? Then can we make a room division, although it’s not very difficult for you and Faye.” grinnikt Zayn.
Ik zucht even om zijn sms idee, maar dan knik ik.
“Yeah, you can text them. But next time you can go to them, it’s only one minute away from here!” zeg ik grinnikend om zijn lui-heid.
“That’s one minute too much.” zegt Zayn simpel.
“Alright.. You’re just very lazy. Now text the boys please.” zucht ik.
Zayn grijnst even triomfantelijk, en hij pakt zijn iPhone en typt snel een smsje naar de jongens.
“I think they’re coming very soon because-” begint Zayn, maar hij kan al niet meer doorpraten omdat Louis binnengestormd komt.

Nummero 2! Bij 15 kudo's weer een stukje! Neem (als je dat nog niet gedaan hebt) een kijkje bij mijn nieuwe story: A new world, A new beginning || One Direction
De proloog staat al online, maar de story begint pas echt bij 20 abo's!