In een van de hoge gebouwen in Amsterdam...

Amsterdam is de stad waar alle geluksvogels van Nederland wonen. De mensen uit Amsterdam hoeven namelijk nooit, maar dan ook nooit aan die klotespelen mee te doen. Amsterdam is eigenlijk een beetje te vergelijken met het Capitool uit Panem. Amsterdam heerst en regeert, en Joke heeft nu al een hekel aan Amsterdam, ook al ziet alles er zo prachtig uit.

Nadat ze een uur geleden is aangekomen in Amsterdam is ze meteen onder handen genomen door twee nogal hippe mensen, een man en een vrouw. Ze dragen allebei heel erg veel gouden sieraden en ze hebben veel make up op. Ze bereiden Joke voor op haar echte stylist, die Leandra blijkt te heten, door haar te wassen en al het haar dat ze teveel heeft weg te halen. De man, die Shandro heet, praat heel erg plat Amsterdams terwijl de vrouw, Amelia, juist heel bekakt praat. Het is een vreemde combinatie, maar Joke kan er eigenlijk wel om lachen.

Als ze klaar is komt haar hoofdstylist binnen. Het is een lange vrouw met een krijtwitte huid. Door haar zwarte haar ziet ze er nog witter uit dan ze eigenlijk is. Haar ogen staan akelig ijzig, op het eerste gezicht ziet ze er heel kattig uit, maar dan begint ze te praten. 'Dag Joke, mijn naam is Leandra, al een beetje bijgekomen van al dit onverwachte gedoe?'
Haar stem is warm en relaxend. Het komt een beetje raar over, die kattige ogen maar toch zo aardig zijn? Vreemd.
'Uhh.. Ja hoor ik had toch niet echt iets te verliezen.' stamelt Joke. Is dat waar? Heeft ze echt niets te verliezen? Aan haar ouders heeft ze inderdaad niets nee, dat is een feit, maar naast haar thuis?
Op school had ze geen vrienden, maar ze had een goeie band met haar mentor, mevrouw de Lelie. Nu pas begint Joke te beseffen wat haar mentor voor haar heeft betekend.
Ze werd altijd gepest en gehaat maar haar mentor nam het voor haar op. Ze was eigenlijk een soort tweede moeder.

Als Leandra ook nog eens een hand op haar schouder legt breekt Joke, ze huilt zoals ze nog nooit gehuild heeft...