Hoofdstuk 4

Ik moest toch bezig blijven, anders ging ik me vervelen en nadenken. En nadenken was dus het laatste wat ik nu wilde. Dus ik pakte mijn dagboek en begon te schrijven:

Dag 1 op het 'eiland'

Sacha is dus weg, ik heb een hele tijd geroepen en geschreeuwd, maar ze was nergens te bekennen. Ik heb ook geen flauw idee hoe ik kan overleven hier, ik kan thuis niet eens een eitje bakken. Ook heb ik hier geen vuur, dus bakken zit er ook niet echt in. Ik heb ooit een film gezien waarin er iemand op een eiland aangespoeld was, hij had echt helemaal niks en had het toch overleefd. Maar hij wist wel hoe hij vuur moest maken...
Gelukkig heb ik nog eten en water, want ik kan me de film maar heel slecht herinneren om te weten hoe hij aan water kwam. Nu is het denk ik wel belangrijk dat ik een schuilplaats zoek of maak, want ik kan vannacht niet op de grond slapen. Wie weet wat voor enge beesten er hier allemaal zitten.
Morgen ga ik dan opzoek naar Sacha, het is nu al laat in de middag en als het straks donker is vind ik haar toch niet.
En ik beloof je dat ik hoop hou, want ik wil nog echt niet dood.

xx Bonnie

Met tranen in mijn ogen legde ik de spullen weer weg. Ik liep naar mijn handdoek en haalde hem van de tak af, hij was al bijna helemaal droog. Ik legde hem in de boot bij de rest van de spullen. Toen liep ik naar het water om een kijkje te nemen bij mijn hengels, helaas niks. Ik liep weer terug en bedacht me dat het handig was als ik nu mijn 'bed' ging maken. Ik maakte een ondiepe kuil naast een boom en bij een struik, zo lag ik een beetje beschut, maar kon ik de zee nog steeds zien. Ik legde mijn handdoek en kussentje erin. Toen haalde ik alles uit de boot, legde dat op mijn handdoek en sleepte de boot richting mijn schuilplaats. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan, de boot was zwaar en ik was moe. Uiteindelijk lukte het mij toch om de boot naast de kuil te krijgen. Ik zocht twee stevige stokken, zetten de boot op zijn kant, zodat hij een beetje over de kuil viel. Ik zette de stokken elk aan een kant van de kuil, de boot kon dan op de stokken leunen en zou vannacht niet opeens omvallen. Maar ik was toch bang dat dit niet stevig genoeg zou zijn, dus ik zocht nog een heleboel stokken in allerlei verschillende groottes en zo dik mogelijk. Deze zette ik allemaal om de rand van de kuil neer zodat ze de boot ondersteunden. Nu zou ik ook niet meer zo snel nat worden als het zou gaan regenen.Ik legde alle spullen in de zijkant van de boot en ging op mijn bed liggen. Het lag niet erg lekker en ik zou geen deken hebben, maar het was beter dan in de boot of in de regen slapen. En ik was echt blij dat ik een kussen bij had!
Mijn maag knorde, dus ik pakte weer een snee brood. Ik at het heel erg rustig op en genoot van de smaak van brood. Over een paar dagen had ik misschien helemaal niks meer om te eten, dus ik moest blij zijn met alles wat ik nu had. Als 'toetje' pakte ik een koekje, hierbij was het nog moeilijker om het langzaam op te eten, de smaak van de chocola die op het koekje zat was gewoon onweerstaanbaar. Tot slot nam ik nog twee kleine slokjes water.
Ik keek naar de horizon, het begon al echt donkerder te worden. Voordat de zon onder zou zijn wilde ik nog wel even mijn benen strekken, dus ik stond op en liep een stukje naar links om vervolgens weer terug te lopen naar mijn schuilplaats. Toen ik weer op mijn bed wilde gaan zitten, merkte ik dat ik eigenlijk naar de wc moest. Ik giechelde kort, dat kon natuurlijk niet want hier was geen wc. Maar toen verdween de lach van mijn gezicht, ik zou nu dus ergens in de bosjes moeten gaan, en stel je voor dat er opeens een slang zit of zoiets. Maar ik moest toch echt even plassen. Dus ik liep een stukje naar rechts, daar stond een grote struik. Ik schaamde me kapot toen ik daar hurkte, ik wist ook niet voor wie want niemand zou me hier zien. Toch stond ik zo snel mogelijk op en liep snel terug naar mijn schuilplaats. Ik was toch wel opgelucht dat ik het gedaan had.
Toen ik op mijn bed ging zitten was het al vrij donker geworden. Ik bleef nog een tijdje naar de horizon staren en de golven die steeds maar bleven aanspoelen. Door het geluid van de brekende golven werd ik rustig, het was steeds hetzelfde geluid. Toen voelde ik me opeens heel erg moe en slaperig, dit was wel een goed moment om te gaan slapen. Dus ik ging lekker liggen, voor zover dat kon, en sloot mijn ogen. Ik hoopte ook maar dat ik niet weer last zou krijgen van vervelende dromen. Maar voordat ik over nog meer dingen na kon denken was ik al in een diepe slaap gezonken.

Deze keer geen spannende dingen of iets van actie.... Maar dit moest er echt ff tussen, sorry als het saai was. Ik kan jullie wel alvast vertellen dat er de volgende keer iets te wachten staat, maar wat zeg ik lekker niet Als ik veel reacties krijg dan post ik het misschien vanavond nog wel!!
En het is een heel lang hoofdstukje, dat verdiend toch wel reacties??