Five.

Harry Edward Styles.

Een halfuurtje later liep ik naast Louis terwijl hij nog altijd geamuseerd heen er weer liep met mijn sneakers aan mijn voeten. Ikzelf kon mijn ogen amper van hem afhouden toen hij al lachend naar me keek terwijl hij op en neer vloog over de rotsen die we voorbij liepen. Louis was zo verschrikkelijk schattig, maar ook niet te vergeten prachtig als een brede glimlach zijn lippen sierde.
Geschrokken door deze gedachten keek ik snel weg van hem, beseffend dat ik net dacht aan het feit dat ik Louis prachtig vond en zelfs dan nog het gevoel had dat dit te weinig was om Louis zijn schoonheid te verwoorden.
Hoofdschuddend keek ik terug naar Louis die al lachend voor me kwam staan en besloot om die gedachten maar snel te vergeten. Ik kende Louis nog maar een paar uurtjes, als het niet minder was.
“Ik wil je graag het meer laten zien.” Zei hij opeens zo fier voordat hij mijn hand vastnam en samen met mij door de bomen zigzagde. Verbaast door deze plotse actie volgde ik hem met grote ogen, proberend om niet om te vallen door de vaart die Louis wel niet maakte.
Gelukkig duurde het niet lang of we stonden voor het prachtige meer van Neverland. Verbaast keek ik in het rond toen ik merkte dat niets op aarde dit ooit zou kunnen evenaren.
“Het is prachtig, Louis.” Fluisterde ik terwijl ik langzaam naar de rand van het water liep. Je kon zien hoe helder het water wel niet was, niks te zien van vervuiling die je bij ons op aarde zou zien. Onbewust liet ik mijn hand door het water glijden en verschoot van het feit dat het water warm was.
“Als je wilt kan je erin hoor.” Lachte Louis door mijn reactie waardoor ik even uit mijn loods geslagen was. Onzeker keek ik op naar de vrolijke jongen die zich naast me had gezet en probeerde om mijn schoenen uit te trekken, iets wat als verwacht niet lukte. Glimlachend draaide ik me naar hem toe en nam zijn linkervoet vast zodat hij stopte met trekken.
“Je moet de veters eerst losmaken, Louis.” Zei ik zacht terwijl ik geduldig aan de witte veters trok om zo de schoen uit trekken. Gefascineerd keek Louis toe en beet hierdoor onbewust op zijn onderlip. Weer gingen die gedachten van daarjuist door mijn hoofd heen toen ik besefte dat deze jongen gewoon het schattigste was dat je ooit kon tegenkomen. Die onschuldige blik in zijn ogen die opgelicht waren door die pretlichtjes die nooit zijn blauwe ogen verlieten. Zijn blijheid die elk moment op zijn lippen zichtbaar was en die kinderlijke blik die hij je iedere keer opnieuw schonk. Je zou voor minder wegsmelten bij het zien van deze jongen.
“Je bent aan het staren, Harry.” Lachte Louis terwijl hij zijn andere schoen, of beter gezegd mijn schoen, op mijn schoot legde als teken dat ik hem moest loslieten. Automatisch verscheen er een diep rode blos op mijn wangen en legde daarom al snel mijn aandacht op mijn sneaker.
“Je ziet rood.” Hoorde ik Louis opeens zeggen voordat hij zich uit mijn schoen trok en recht voor mijn gezicht kwam zitten. Verbaast door zijn plots actie keek ik recht in zijn hemelblauwe ogen die me zo onderzoekend aankeken. Langzaam streek hij met zijn vinger over mijn wangen heen waardoor de kleur alleen maar roder werd. Het was duidelijk dat Louis blozen helemaal niet kende.
“Zie ik ook rood?” vroeg hij opeens en trok zich even snel als hij toen hij voor me kwam zitten, weer weg. Zijn gezicht liet hij in de plaats over het water van het meertje hangen zodat hij naar zijn spiegelbeeld keek. Een zachte lach verliet mijn lippen toen er een diepe frons op zijn voorhoofd verscheen toen hij zag dat hij niet rood zag zoals ik.
“Louis, ik ben aan het blozen.” Zei ik daarom maar snel toen hij weer met zijn vinger vragend over mijn wangen streelde waardoor het niet lang duurde of ik had kippenvel over heel mijn lichaam.
“Wat is blozen?” vroeg hij direct terwijl hij weer dichter kwam zitten zodat hij bijna op mijn schoot zat. Glimlachend keek ik naar de nieuwsgierige jongen terwijl ik nadacht over hoe ik dit moest uitleggen.
“Euh, blozen doe je bijvoorbeeld als je betrapt wordt, zoals je daarjuist had gedaan bij mij. Maar je bloost ook als bijvoorbeeld iemand je een complimentje geeft.” Probeerde ik het zo goed mogelijk uit te leggen. Toch bleef er een frons op zijn voorhoofd zitten.
“Wat is een compliment?” vroeg hij door waardoor ik besefte dat hij de meeste woorden waarschijnlijk niet kende.
“Een compliment is bijvoorbeeld als ik tegen jou zou zeggen dat ik je de mooiste jongen op deze planeet vindt.” Probeerde ik uit te leggen en voor ik het goed en wel besefte zag ik een zachte blos op zijn wangen. Glimlachend keek ik hem aan voordat ik gebaarde dat hij even in het water moest kijken. Direct vloog hij naar de rand keek naar zichzelf in het meertje. Een zachte oh verliet zijn lippen terwijl hij met zijn vingers over zijn wangen streelde.
“Nu ben jij ook aan het blozen.” Voegde ik er nog aan toe waardoor Louis weer opkeek naar me. Langzaam kwam hij weer deftig voor me zitten zonder zijn wangen ook maar los te laten. Lachend nam ik zijn handen vast en trok deze van zijn wangen als teken dat het helemaal niet erg was om te blozen.
“Meende je wat je daarjuist zei?” fluisterde Louis al vragend terwijl hij mijn handen onbewust vastnam in de zijne. Voor een seconde keek er naar voordat ik opkeek naar hem.
“Ja, ik meende het.” Bekende ik uiteindelijk en voelde al snel hoe mijn wangen weer rood werden. Breed glimlachend keek Louis recht in mijn ogen voordat hij nog wat dichter kwam zitten.
“Jij bent ook mooi, Harry. Je bent de mooiste jongen die ik ooit ben tegengekomen.” Zei hij opeens uit het niks. Ik kon voelen hoe er een klein verlegen glimlachje op mijn lippen verscheen door zijn woorden, maar wat ik vooral voelde was dat mijn hoofd nu volledig rood zag. Door dit begon Louis enthousiast te klappen in zijn handen voordat hij mijn wangen vastnam.
“Je bent schattig.” Grijnsde hij naar me waardoor ik alleen nog meer verlegen werd door zijn complimentjes.
“Laten we gaan zwemmen.” Zei ik daarom maar snel hopend dat Louis op deze manier zou stoppen met me te doen blozen. Gelukkig wekte mijn voorstel heel wat enthousiasme op en voor ik het goed en wel doorhad liep hij recht het water in met zijn kleren nog aan. Al lachend liet hij zich volledig vallen in het water en dook voor een paar seconde onder om daarna al proestend weer boven te komen. Grinnikend trok ik zelf mijn kleren uit tot mijn boxers en liep daarna recht naar Louis die vrolijk in het water aan het pletsen was.