39.

‘Wat vind je ervan?’ Liv liep het pashokje uit met een wit kleedje. Ze wilde er vanavond goed uitzien, ze had een slecht voorgevoel over de oude kennis van Tom waar ze straks mee zouden gaan uit eten. Wat als het een ex was? Of het zoveelste meisje waar Tom mee zou flirten? Neen, Liv ging haar voorzorgen nemen door ervoor te zorgen dat ze er schitterend zou uitzien. ‘Wow, je ziet er prachtig uit.’ Tom liep naar haar toe en bekeek zijn vriendin van top tot teen, ze zag er echt betoverend uit met het wit kleed. Liv glimlachte blozend en bekeek zichzelf in de spiegel. ‘Is het gepast voor vanavond?’ Liv zag Tom zijn reactie in de spiegel doordat hij achter haar stond. ‘Zoetje, we gaan gewoon uit eten hoor, meer niet.’ zei hij lachend. Hij besefte maar al te goed dat Liv een beetje argwanend was tegenover Rose, Liv dacht waarschijnlijk dat het een ex-liefje ofzo zou zijn terwijl het eigenlijk om haar bloedeigen moeder ging. ‘Trouwens, het vriest buiten. Ik denk niet dat je het warm zult hebben in dat kleedje.’ zei hij lachend terwijl de sneeuw neerdwarrelde op straat. Liv mompelde dat hij gelijk had maar toch had ze liever een andere reactie gehad. ‘Maar van mij mag je die jurk wel kopen voor vanavond in de hotelkamer.’ Tom grinnikte speels en ging even over haar kont die goed uitkwam in dit kleedje. ‘Tom, kappen.’ zei Liv lachend terwijl ze hem een kusje gaf om daarna in het pashokje ter verdwijnen en zich om te kleden.
‘Goed, waar hebben we nu alles?’ Liv glimlachte en knikte, ze had een volledig nieuwe outfit voor vanavond gekocht, zo wist Tom ook meteen dat zijn vriendin een echte girly girly meisje was dat niets liever dan shoppen deed. ‘Heb je zin om ergens een warme chocomelk te gaan drinken?’ Tom liep eigenlijk al naar een kleine cafeetje toe en hield de deur voor Liv open. Ze gingen samen in een hoekje zitten met uitzicht op de dwarrelde sneeuw. ‘Voor mij een warme chocomelk en voor haar…’ Tom keek Liv vragend aan omdat hij niet wist wat zij wilde. ‘Voor mij een muntthee.’ Liv glimlachte en ging dicht tegen Tom aanzitten terwijl ze naar buiten keek. Tom sloeg lief zijn armen om haar heen, ze rook zo heerlijk! ‘Waar denk je aan?’ vroeg Tom na een tijdje toen hij merkte dat Liv wel erg stil was. ‘Aan de sneeuw.’ antwoordde ze zacht terwijl ze naar de sneeuw bleef kijken. ‘Het is bijna Kerstmis en dat was de tijd van het jaar dat we thuis wel een gezin waren.’ Liv bleef naar de sneeuw kijken en dacht terug aan vroeger, aan de feestdagen waarnaar ze maanden naar uitkeek. ‘Op Kerstmis voelde ik me echt goed, tijdens die dagen was ik een onderdeel van de familie, toen waren we gewoon een gezin.’ zei ze zacht. ‘Ik was altijd zo blij als het december was, als kind voelde het aan als een beloning om al die maanden genegeerd te worden en nu is zelfs dat een leugen.’ Liv merkte dat ze tranen kreeg maar ze kon ze niet onderdrukken. ‘Heel mijn leven is een leugen, ik weet niet eens wie ik ben.’ Tom zuchtte zacht en gaf een kusje op haar haar omdat Liv tegen hem aanleunde. Tom voelde zich een slecht lief, hij was er zeker van dat Liv hier al de hele tijd meezat maar hij had het gewoon nog niet opgemerkt. Liv was nu eenmaal zo goed in het doen alsof er niets was, niemand zou het aan haar merken tot het haar teveel zou worden. En dat was het nu, het werd haar allemaal teveel, de sneeuw en de herinneringen aan de feestdagen waren de druppel geweest. ‘Ik dacht dat Kerst het enige moment was waarbij we een echt gezin waren, maar niets was echt.’ ‘Schatje, niet doen. Je moet het allemaal loslaten, probeer het te relativeren. We vinden je echte ouders heus wel, en als we hen vinden, kunnen ze nooit erger zijn dan Claire en Christian, toch?’ Liv dacht na over Tom zijn woorden en knikte, hij had gelijk. Ze had ouders gehad die niet van haar hielden, die haar minachten, erger kon toch niet.