Hoofdstuk 1

Oma? Het is al 10 uur, sta je op? Dan kunnen we naar de winkel gaan. Ik hielp haar recht en liep naar beneden om een glas water te halen en haar pilletjes. Oma is 86, alles begint wat trager te gaan dan vroeger, maar al bij al valt het nog mee. Sommige mensen kunnen nog maar amper lopen als ze 70 zijn, mijn oma gaat nog elke dag een wandeling maken en vaak duurt die langer dan een uur.
Als ik terug boven kom is oma naar foto’s aan het kijken. Dat doet ze elke morgen, ook al doen die foto’s haar eraan denken dat ik de enige ben die ze nog heeft en andersom. Er staat een foto van haar eigen gezin. Haar vader is dood gegaan in de tweede wereldoorlog, haar moeder is ondertussen ook al 30 jaar dood. Ze had 2 broers. De oudste heeft ze niet meer gezien sinds ze 10 was, hij is toen verhuist naar de andere kant van het land en heeft nooit meer iets van zich laten horen. Haar jongste broer is op zijn 45e gestorven aan kanker. Haar oudere zus is verdwenen toen ze 5 was, ze vertrok naar een vriendin en is nooit terug thuis gekomen. De andere foto is er één van mij en mijn ouders. Mijn vader was haar enige kind, hij en mijn moeder zijn in een auto-ongeluk omgekomen toen ik 12 was. Ik mis hen nog elke dag, maar probeer toch verder te gaan met mijn leven. Sindsdien woon ik bij mijn oma. Ik ben hier wel gelukkig, maar ik voel mij altijd een buitenstaander. Ik ben de enige op school die geen ouders meer heeft, de enige die bij haar oma woont. Ik heb geen echte vrienden, maar ik ben al blij als ik niet alleen zit op school.

_______

Reacties & Kudo's ??