Restless

Bagger. Kut. Kolere. Mijn hele fucking rug voelde aan alsof de vlammen van de Hel eraan likten. Ik opende mijn ogen, en ze vlogen in een reactie weer dicht. Te fel. Het ijskoude licht verblindde me. Ik wilde me op mijn buik draaien, maar iets hield me tegen. Een infuus. Ik opende mijn ogen opnieuw. Liet ze wennen aan het licht. Toen ik kon zien, bewees het mijn gelijk. Een infuus was via een buisje verbonden met mijn linkerarm. Een apart infuus voor mijn rechterarm. Vast witte bloedcellen. Ik was geen nieuwkomer wat ziekenhuizen betreft. Je raakt eraan gewend als je ontbijt uit pillen bestaat.
Alicia. Misschien zat ik fout. Misschien had ze haar benen niet gespreid voor Twiggy. Maar maakte het echt wat uit? Na wat ze me had aangedaan was ze hoe dan ook een kuthoer. Maar ik zou het haar betaald zetten. Ik word niet gek voor schut gezet namelijk. En dat was precies wat ze gedaan had. Ze had me mijn waardigheid afgenomen. Mijn trots. Ze had me opengehaald, mijn bloed over mijn eigen woonkamervloer laten vloeien. En ze zou boeten. De vraag was alleen wanneer, en hoe.