PROLOOG

“President!” riep ik enthousiast. “Ik heb een idee, een geweldig idee. Je weet wel, voor onze lancering!”
“Ah?” klonk het wat afwezig.
“Ja, het hangt natuurlijk van u af en zo, maar ik geloof dat ik de kijkers hun aandacht weet te trekken… Het gaat wel duur worden,” mompelde ik een beetje berekenend voor me uit. Ach, onbelangrijke details, grijnsde ik breed en ging weer luid verder: “Ik was er aan aan het denken om gewoon eigenlijk de aandacht te trekken. Niemand weet precies wat het is, en dus worden ze nieuwsgierig en willen ze uiteindelijk koste wat kost weten wat er aan de hand is!”
“Ja? Zeg het nu gewoon. Ik zal daarna wel beslissen of het goed is,” antwoordde de president apathisch. Bah, kon hij niet wat meer interesse tonen en het ging ten slotte over de groep die hij binnenkort wilde lanceren als dé nieuwe, beste groep.
“Oké,” antwoordde ik dolenthousiast – van morgen wakker geworden met idee, toen dansen aan het oefenen was – en nauwelijks afgedaan door zijn laksheid. “We beginnen met reclame,” stak ik van wal, “van de reclamemakers kun je sponsors vragen, dan wordt het al minder duur… Maar mijn idee was dus tijdens de reclame, doe je het beeld ineens zo ‘wruppen’ waardoor dat iedereen denkt dat de televisie of de verbinding kapot is.
Dan laat je een korte sneak peek van onze groep zien, wazig maar duidelijk genoeg beeld, met onze stemmen erbij. Je hebt toch al beelden voor onze liveshow opgenomen? Je kunt onze stemmen erboven plakken, zodat we ergens een hint laten vallen. Gewoon gesprekken, of reacties van ons, zodat het publiek er ongeveer achter komt dat we een meisjesgroep zijn. Je kunt ook muziek van ons ertussen steken.
Ondertussen laat je het beeld weer eens naar de reclame springen, zodat iedereen verward maar nieuwsgierig is. Je laat de beelden over heel Zuid-Korea vrij en in elke streek, op elke zender en op verschillende uren, laat je steeds weer sneak peeks zien, telkens andere, met andere muziek et cetera.
Zodat iedereen iets heeft van: Whaaaaaaaaat?! Ik denk dat de media ook op die beelden gaat duiken als het genoeg aandacht heeft gekregen – dan hoef je ze daar zelfs niet meer voor te betalen. Je waarschuwt dus alleen maar de mediabazen en vraagt hen alles geheim te houden van de minderen.
Je laat ook de vraag open van welk entertainment – als alle entertainments aandacht krijgen, zullen ze allereerst niet zeggen dat de groep niet van hen is, gewoon voor de aandacht. Je kunt voor de zekerheid nog altijd wat met hen afspreken – , dat zal ook voor heel wat commotie zorgen. Veel online discussie. Ik stel voor dat je het voor een dag of zo zijn gang laat gaan.
Dan zal er zeker massa’s reacties en meningen verschijnen: ‘Ze moeten van dat entertainment zijn, want die maken altijd zulke muziek’, en ‘nee, dat kan helemaal niet, die hebben al een bekende meisjesgroep’, en zo van die reacties. Ik weet zeker dat het heel wat aandacht gaat krijgen.
En uiteindelijk wordt het bekend gemaakt. Op een schappelijk uur, of de volgende dag. Volgens mij word je tegen dan uitgenodigd voor een show en moet je zelf al niet meer betalen omdat iedereen wil weten wat er aan de hand is.” Ik ademde diep in.
Om me heen staarden ze me stomverbaasd aan. Monden waren open gevallen, ogen wijd open gesperd.
“Was het zo slecht?” beet ik op mijn lip.
“Het is geniaal,” schudde mijn entertainmentgenoot die hier al heel wat langer zat en heel wat bekender was. “Het gaat voor een enorme explosie zorgen! Ik ben ervoor, al mag het wat duur worden – ik sponsor.”
De president keek berekenend voor zich uit. “Er zal inderdaad massa’s reactie opkomen, veel publicatie, veel aandacht. Maar boven al zijn jullie een meisjesgroep, die zijn nu eenmaal minder in de trek dan jongensgroepen. Als jullie niet aan de verwachting van het publiek voldoen…dan zitten we diep in de schulden…”
Ik grinnikte donker: “Fijn dat u zoveel vertrouwen in ons heeft.”
“Ik denk dat we het moeten wagen. We hebben heel wat talenten in aanbod en als we heel wat sneak peeks laten zien van de groep samen en de leden apart, gaat iedereen sowieso het vervolg willen zien,” beweerde director Lee. “Haha, al die andere entertainments gaan sterven van jaloezie, dat zij niet eerst aan zoiets gedacht hadden.”
Ik lachte al bij het vooruitzicht. Ik keek er wel naar uit om mysterieus over te komen.