Deel 4

Hand in hand stonden ze voor de laatste keer op het balkon van hun hotelkamer. In stilte namen ze - elk op hun eigen manier - afscheid van de Spaanse stad die hun een hele week de kans had gegeven om de gruwel van de oorlog even te vergeten. Ze hadden hier samen zoveel mooie momenten beleefd, maar nu moesten ze wel terug naar het grauwe Engeland. Mevrouw Wemel wachtte immers voor het avondeten.
Toegegeven, de toekomst zag er wel rooskleuriger uit nu Voldemort (Oliver was er nog steeds niet aan gewend om die naam uit te spreken, laat staan om er aan te denken) was verslagen en zelfs zijn mede-Zwerkbalspelers bij Puddlemere United hadden positief gereageerd op zijn geaardheid en relatie met Percy.
"Oliver?"
Oliver schrok op uit zijn gemijmer en draaide zich om naar zijn vriendje al bij de deur stond.
"Het is tijd om te vertrekken. Of mijn moeder serveert ons als dessert."
Oliver kon het niet laten om te glimlachen en sloeg zijn arm om Percy's middel.
"Met pudding of chocolademousse." plaagde hij hem terwijl hij teder zijn voorhoofd tegen dat van hem legde en hem diep in de ogen keek.
"Met chocolademousse." antwoordde Percy en hij kuste hem lief op zijn neus.
Met hun bagage in de hand dienden ze de sleutel in bij de receptie. Terwijl Percy de papieren ondertekende en de Internationale Haardroosterverbinding in gereedheid werd gebracht, bedacht Oliver dat hij Percy binnenkort ten huwelijk moest vragen, zodat ze terug naar Barcelona konden komen voor de huwelijksreis.
Een kwartier later liepen ze door de vlammen en stonden ze weer in hun vertrouwde appartement. Alles lag er nog zoals ze het een week geleden hadden achtergelaten.
"Merlijn!"
Oliver keek geschrokken op aangezien Percy zelden tot nooit vloekte.
"Wat is er?" vroeg hij met een bezorgde blik op de liefde van zijn leven.
"Ik ben mijn boek over Flamel vergeten in onze hotelkamer."
Oliver kon het niet laten om te glimlachen. Een huwelijk zou dus toch niet nodig zijn.