We can't live together, Tom. Or maybe we can... 71
Vorige keer:
'Maar, ik moet gaan werken', zeg ik haastig. Ik druk nog een kus op zijn wang en verlaat dan zijn kamer. Beneden neem ik nog snel een sandwich en eet die ondertussen op. Normaal gezien zou je denken. Anderhalf uur, dat is toch tijd genoeg om te eten en je klaar te maken 's morgens? Dat is eigenlijk wel zo, maar ik moet drie kwartier op de bus zitten. Het restaurant is namelijk helemaal in het centrum van de stad gevestigd. Vaak ben ik elke dag zelfs enkele minuten te laat, maar het wordt me elke keer vergeven, omdat we toch tijd genoeg hebben. Het restaurant gaat namelijk pas open om twaalf uur. We hebben dus vier uur de tijd om alles voor te bereiden. En vaak hebben we nog veel werk van gisteren. Gelukkig moet ik enkel de zaal doen en af en toe bijstaan bij het afwassen. Het koken zelf is voor de experts natuurlijk. Souschef. De hulpkokken. We zijn best met veel, maar toch allemaal jonge mensen. Ik geloof alleen dat de souschef bijna veertig is. Hij is dus degene met de meeste ervaring, maar toch nog jong. Zeg nu zelf, veertig is toch niet oud? Ik kom aan en ren snel naar binnen. Ik zie dat er al heel wat mensen druk in de weer zijn. Ik kleed me snel om en krijg direct enkele taken. De tafels dekken. Dat is volgens mij nog het gemakkelijkste. De zaal is al gedweild deze morgen, door de eerste die er was. Dat is de eerste taak van de hele dag die vervult moet worden. Ik merk wel dat Ditte er nog niet is. Ze is misschien ziek, maar ze had me dan wel iets mogen laten weten, vind ik. Nu ja. Ik ga snel verder met werken. Er is nog een heleboel te doen vandaag.
Deze story is niet geschikt voor alle leeftijden. Daarom is deze alleen te lezen als je bent ingelogd. Zo houden we Quizlet.nl leuk voor alle bezoekers.
Reageer (10)
verder!!
1 decennium geleden<3
Superr!
1 decennium geledenGoed Geschreven:D!
snel verderr(A)
xxx
verder!!!!!
1 decennium geledenSnel verder!!
1 decennium geledenWEITER GIIRL...!!
1 decennium geledenx