30. You guys were friends for like, years already.

THIRTY

'Zet ze in je de garage neer?', vroeg ik. Mickey knikte lachend.
'Leuk toch?', vroeg hij. Ik keek hem aan.
'Maar dan slaap je in een garage! vind je dat echt niet erg?'
'Nee, natuurlijk niet. Anders moet ik naar de wachtkamer van het ziekenhuis. En wat is dáár nou leuk aan?'
'Ik weet het niet. Ik vind het wel gezellig, hoor, dat je elke dag met ons ontbijt en zo. Maar de garage. Dat is gewoon zo'n raar idee'.
'Het valt wel mee. Ik ben er al aan gewend. Jou moeder is geweldig'. Mickey omhelsde me en dronk daarna nog wat van z'n koffie.
'Wat vind jij?', vroeg ik toen. Hij trok zijn wenkbrauw op.
'Waarvan?'
'Ik heb een dilemma. Moet ik Taylor en Manon terugbellen?'
'Dat ga ik niet voor je beslissen. Wil je met ze praten?'
'Ja. Nee. Ik weet het niet. Slecht hè?'
'Je moet na ga denken', concludeerde hij. Ik proestte.
'Zover was ik zelf ook al'.
'Tuurlijk. Sorry'.
'Ik kan natuurlijk gewoon bij Manon langs gaan. Dan hoef ik haar niet te bellen'.
'Dan kijk je haar gelijk recht in haar ogen, en dan durf je niks meer', zei hij. Ik keek hem gekwetst aan.
'Hoezo?'
'Jullie zijn al jaren vriendinnen. Je zult heus niet lang boos op haar zijn'. Het was even stil. Mickey dacht na. 'Wat had ze ook alweer verkeerd gedaan?'
Ik trok mijn wenkbrauw naar hem op.
'Dat heb ik je al verteld'.
'Ja, sorry. Maar ik ben het vergeten, en ik wil me toch een beetje kunnen inleven in jou mislukte situatie zodat ik ook écht advies kan geven. Vertel op'.
'Wat doe je bot'.
'Je draait erom heen. Waarom? Heeft de ruzie helemaal geen goede reden?'
'Tuurlijk wel'.
Maar toen ging ik nadenken. Had het wel een echte reden? Wat was de reden eigenlijk?
Mickey keek nog steeds vragend.
'Nou?'
'Wat?'
'Wat is de reden? Waarom ben je boos?'
Ik zuchtte.
'Nou. Manon ging uit met mijn exvriendje. En dat exvriendje is toevallig de liefde van mijn leven. Hij heeft zoveel goede kanten dat zijn minpunten worden gecamoufleerd. Ik word zo moe van mezelf. Manon ziet helemaal níks in Taylor. Ze zijn vrienden. Waarom moest ik er zoveel achter zoeken? Zij was niet degene die hem een kus gaf. Híj deed dat bij haar. Maar daar kon zij niks aan doen. Manon heeft helemaal niks verkeerd gedaan'.
Mickey knikte glimlachend en gaf me de telefoon.
'Bedankt'.
Ik toetste het nummer van Manon in. Meteen kreeg ik de voicemail.
'Hoi! Ik ben op dit moment waarschijnlijk vergeten mijn telefoon op te laden, en daarom krijg je dit verhaaltje en hierna een irritante piep. Het is de bedoeling dat je iets inspreekt na die piep. Maar doe geen moeite, want ik luister mijn voicemail toch nooit af. Sms maar!'. En toen de piep. Ik moest lachen om haar voicemail.
'Hé. Manon? Met eh, Emma. Ik wilde even één woord zeggen. Sorry. Bel je me terug als je dit hoort? Want ik weet dat je stiekem wel altijd naar je voicemail luisterd'.
Ik drukte op het rode telefoontje en zag hoe trots Mickey keek.
'Goed van je. Als je niet echt boos op haar bent heeft ruzie natuurlijk geen zin. Luistert ze haar voicemail echt af?'
'Ja, altijd'.

Maar het duurde me te lang. Terwijl ik na dacht over het feit of Taylor nu wel of niet iets fout had gedaan, had ik een discussie met mezelf over het feit of ik wel of niet naar Manon toe zou moeten gaan. Mickey keek stilletjes toe hoe ik door het restaurant ijsbeerde. Mensen vroegen of ik ergens mee zat.
'Nee, hoe komt U erbij?', vroeg ik dan. Mijn moeder werd gek van me.
'Ga dat anders even buiten doen. En laat Mickey hier, want die heb ik nodig in de keuken'.
Ik zuchtte. Pakte mijn jas en liep naar buiten, de herfst in. Toch maar naar Manon lopen, want ik wilde helemaal niet boos op haar zijn. Ik wilde haar vertellen dat Jackson nog steeds van haar hield en ik wilde haar vragen of Taylor en nog wel eens over me had. Ik zou pas tevreden zijn als hij het altíjd over me had. Met deze voornemens liep ik met dappere moed richting het grote witte huis waar Manon in woonde.


Tien reacties, dan ga ik zo snel mogelijk verder.
Ik heb nu vakantie dus als ik vanavond tien reacties heb ga ik dan al verder.
Ik hoop dat jullie het nog een beetje leuk vinden, want mijn grootste angst is dat jullie het verhaal saai gaan vinden en jullie abo verwijderen.
Maar blijf zeggen wat je vind!
Tot na de tiende reactie!
p.s. Drama isn't over yet