December 21, part 1.

December 21, part 1 | Harry Edward Styles
Onderuit gezakt lag ik op de bank ik mijn appartement. Kijkend naar wat er zich op het beeldscherm van mijn grote, zwarte tv afspeelde. Harry Potter and the half-blood prince. Chalotte hield van alle Harry Potter films die er maar bestonden, maar eerlijk gezegd vond ik er niet veel aan. Het was wel leuk hoor, goed tijdverdrijf ook als je niks te doen had. Maar het mijn lievelingsfilm noemen? No thanks. Ron zat weer in zijn zoveelste conversatie met Harry, waarin hij zijn liefde verklaarde voor een of ander meisje die zijn naam niet eens wist. Had ik het ook maar zo gemakkelijk. Maar nee, verliefd worden op mijn beste vriendin moest mij weer overkomen. Ik schrok op uit mijn gedachten door mijn iPhone die aangaf dat er iemand belde. Lou. "Hey Lou." Begroette ik Harry. "Hey Haz, ik heb een klein last minute vraagje. Het spijt me. Maar zou jij alsjebielfd op Lux willen passen? Tom en ik zouden namelijk uit eten gaan vandaag maar de babysitter heeft af gezegd. Ik weet dat het vrijdag avond is en zo, en als je het niet wilt moet je het ook echt niet doen hoor. Dan vraag ik wel iemand anders." Ratelde ze maar door. "Nee Lou, het maakt niet uit. Ik kom haar zo wel ophalen." Vertelde ik haar. "Echt waar? Oh Harry dat is echt geweldig! Dankjewel!" Bedankte ze me. "Graag gedaan hoor, ik ben er over een half uurtje. Bye!" Lou bedankte me nog een keer waarna ze ophing. Om eerlijk te zijn vond ik het helemaal niet zo erg om een weekendje niet uit te gaan. Door vorige week had ik Charlotte enorm veel prob- Nee Harry, niet alweer aan haar denken. Lux ophalen, dat was wat ik moest doen. Ik pakte mijn autosleutels, sloot de deur van mijn appartement achter me en reed toen naar het huis van Lou, Tom en Lux. Ik parkeerde vlak voor de deur waarna ik uit mijn zwart Range Rover stapte en aanbelde. Ongeduldig wachtte ik tot de voordeur van het kleine maar schattige huis open werd gedaan. Tom opende de deur, trok me naar binnen en trok me daarna gelijk in een mannen knuffel. Ook Lou trok me in een knuffel. Ik liep naar de woonkamer en begroette Lux vrolijk door een kus op haar voorhoofdje te drukken terwijl ze in de box lag. Ze brabbelde een paar schattige geluidjes waarna ze met haar handjes naar mijn bruine krullen begon te grijpen. Lou overhandigde me de spullen die bestonden uit luiers, voeding, speelgoed en haar knuffels die ik als eerste in de auto zetten. Een bedje had ik nog in mijn appartement liggen, aangezien ze wel eens vaker bij me sliep. "Maken jullie je maar geen zorgen, ze is in goede handen bij mij." Vertelde ik Lou en Tom waarna ik Lux uit haar box tilde. Tom en Lou namen afscheid van haar waarna ook ik afscheid van hun nam, haar in het kinderzitje in mijn auto zette en vervolgens weer naar huis reed. Thuis aangekomen haalde ik Lux en de spullen uit de auto om ze in mijn appartement uit te stallen. Ik plofte op de bank neer en zetten Lux op mijn schoot. "Zo kleintje, wat gaat we doen vandaag?" Vroeg ik het kleine meisje. Ze keek echter alleen maar verwonderd en ontdekkend in het rond, alsof dit de aller eerste keer was dat ze hier was. Iets wat zeker niet het geval was, aangezien ze hier al zo vaak was geweest dat ze hier zo onderhand de weg moest weten. Ik tilde haar weer op en zette haar op de grote speelmat waarna ik vrolijk met haar en de speeltjes ging spelen. Toen de klok 5 uur aan gaf leek het me wel een goede tijd om eten te maken. Of in Lux' geval, het potje babyvoeding opendraaien. Zelf besloot ik wel wat brood te eten of zo. Ik zette Lux in het babystoeltje waarna ik haar een slabbetje omdeed en het potje met babyvoeding opendraaide. Ik deed het in een plastic schaaltje en stopte er een lepel in. Ik zette het schaaltje voor haar neer en besloot snel een boterham te smeren. Toen ik me omdraaide kreeg ik de schrik van mijn leven. Zo erg zelfs dat mijn boterhammen spontaan van mijn bord af vielen. Lux was vrolijk met haar handjes in het schaaltje aan het graaien en de babyvoeding overal neer aan het smijten. Behalve waar het hoorde, in haar mondje. Toen ze ook nog met haar met babyvoeding besmeurde handjes door haar korte, blonde haartjes ging wrijven besloot ik dat het tijd was om hulptroepen in te schakelen.