013 - P.O.V Anne

Ik en Louis zitten in de woonkamer van de jongens hun huis. We hebben net een uurtje door Amsterdam gelopen en ik ben tot de conclusie gekomen dat dit een geweldige stad is ! Tonnie is met Harry door het huis aan het lopen, voor zover ik weet tenminste. Louis en ik kletsen over van alles en nog wat totdat iemand met een klap binnen komt lopen. 'Louis, je moet komen van Zayn.' zegt een meisjes stem achter me. Ik kijk om en zie dat het Eleanor is ! 'Oh, hoi! Ik ben Eleanor!' we geven elkaar een knuffel en stellen ons voor. 'Sorry, maar ik moet gaan. Ik spreek je nog wel!' zegt Louis een beetje verdrietig. Hij staat op, loopt naar Eleanor en geeft haar een kus en ze lopen samen de deur uit. Als ze voor langs het huis lopen zie ik Louis nog even zwaaien, daarna lopen ze snel door. Terwijl hun weglopen hoor ik iemand de trap op stormen en ik hoor gitaar muziek. Ik kijk nog even op twitter en zie dat vriendinnen samen afgesproken hebben. Als ik m'n time line heb uitgelezen, besluit ik dit huis te verkennen.
Ik heb de badkamer, keuken en alles al gezien. Zayn, Liam en Louis' kamer ook al, alleen die van Harry en Niall nog niet. Ik loop over de gang en zie een deur met 'HARY' erop. Lekker lullig hoor, iemand heeft een R weggehaald. Ik doe de deur voorzichtig open en zie Tonnie en Harry knuffelen met elkaar. Shit , snel weg hier. Ik doe snel de deur dicht. Hopelijk hebben ze me niet gezien of gehoord! Ik draai me om en wil weglopen richting de trap. Waar is de trap eigenlijk? Alsjeblieft zeg niet dat ik verdwaald ben... Ik draai me om en bots tegen iemand aan. 'Oh sorry! Ik zag je niet, sorry!' roep ik snel tegen iemand zonder diegene aan te kijken. Wanhopig pak ik de bladen die op de grond, uit zijn handen zijn gevallen. Terwijl ik ze opraap zie ik dat het bladmuziek is voor de gitaar. One Thing, Live While We're Young, She's not afraid... 'Nee sorry, ik was in gedachte ik zag je niet. Heb je je bezeerd?' zegt hij bezorgt. Hij bukt en helpt me de bladen op te rapen. Ik lach. 'Nee het gaat prima.' Als alles van de vloer is staan we op en ik wil ze aan hem geven. Ik doe weer lekker onhandig maar hij gelukkig ook, we lachen. Hij heeft de bladen eindelijk in zn handen! Ik wil weglopen als hij opeens mijn naam zegt. 'Anne..?' zegt hij vragend, niet zeker wetend wie ik ben. Wacht, die stem ken ik. Ik draai me om en kijk ik z'n ogen. 'Niall!' en ik geef hem meteen een knuffel zodat de muziek weer uit z'n handen valt.