We can't live together, Tom. Or maybe we can... 66


Vorige keer:
‘Ik hou van je’, zeg ik. Ik kijk in zijn ogen en zie dat ze fonkelen. Hij blijft het leuk vinden als ik zoiets zeg. We stappen naar de balie en geeft me mijn identiteitskaart. Verder krijg ik ook nog wat paperassen. Tien minuutjes verlaten we het gemeentehuis. Dit is voor mij een hele opluchting. Ik besta! Ik besta echt. Ik leef en adem en deze keer weten ze het. ‘Ik zou echt niet weten wat ik zonder jou zou moeten doen. Je doet zo verschrikkelijk veel voor me’, zeg ik. Ik kijk hem verliefd aan en moet zelfs bijna huilen. Ik druk mijn lippen op de zijne en leg mijn armen in zijn nek. Ik speel met wat dreadlocks en voel hoe hij over mijn rug gaat. Ik voel dat we bekeken worden, daarom dat ik mijn lippen van die van Tom haal en rond me kijk. Ik zie een groepje meisjes jaloers staan kijken en een fotograaf die wat foto’s trekt. Opnieuw verstrengelen onze vingers in elkaar en stappen we snel naar huis.

Deze story is niet geschikt voor alle leeftijden. Daarom is deze alleen te lezen als je bent ingelogd. Zo houden we Quizlet.nl leuk voor alle bezoekers.

Reageer (14)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen