Hoofdstuk ~3~

ik keek skrillex aan."er komt niet vaak iemand hier."zei ik tegen hem. "dat weet ik."zei hij glimlachend. skrillix liep naar de voordeur en keek door het raampje naar binnen. "woon jij hier?"vroeg hij. ik knikte. "kom maar binnen."zei ik en ik trok de deur open. skrillex stapte de kamer binnen en deed een lamp aan om beter te kunnen zien. "dit huis ziet er mooier uit dan de mijne."mompelde hij rond kijkend. hij rende opeens naar de bank en plofte er in neer. "wat lig ik goed."zei de man. ik schrok een beetje."w-waar slaap je eigenlijk."vroeg ik tenslotte. skrillex keek op. "op straat."mompelde hij. ook daarvan schrok ik. geen wonder dat hij op straat liep. dit was een man die niet vaak op een zacht bed lag. "slaap maar hier."zei ik uit eindelijk. skrillex keek me dankbaar aan en sloot zijn ogen.

"aah, ga mijn huis uit!"riep mijn moeder toen ze de kamer in liep. "mama ik ken hem!"zei ik net op tijd. ze keek me verbaasd aan. skrillex stond gauw op. "jij kent deze meneer?"vroeg mijn moeder tenslotte. "ja en hij heet skrillex. ik heb hem op straat gevonden of tewel tegengekomen."zei ik om skrillex te reden."hij heeft al heel veel keren op straat geslapen dus mocht hij van mij vanacht hier slapen."zei ik. "nou, vooruit dan maar. maar neem hem asjeblieft naar school. ik wil hem niet thuis hebben."zei mijn moeder. "dank u wel, u bent een erge goede vrouw."zei skrillex.

op weg naar school liep skrillex als een kind achter me aan. "nooit gedacht dat je moeder me zou toe laten in huis."zei hij opeens. er bestond weer een lange tijd stilte. "ach, ik moet nu wel echt naar school. wacht jij maar achter."zei ik en wees het achterste gedeelte van het grote gebouw. skrillex knikte en liep die kant op. ik liep naar menno en vertelde hem het verhaal van skrillex. "laat hem zien."zei menno zenuwachtig. hij liep achter me aan naar skrillex. "hoi skrillex dit is menno. menno dit is skrillex."zei ik. skrillex gaf menno een hand en glimlachte. de bel ging en ik en menno rende gauw weg. skrillex bergeep vast waarom we weg rende toen ik hem hoorde lachen.

sorry dat het deze keer korter is