December 20, part 1.

December 20, part 1 | Charlotte Emelie Jenner.
"Ik kan niet geloven dat je nog geen kerstcadeautjes hebt gekocht." Mompelde Demy terwijl ze haar mond volpropte met een net gekochte Starbucks muffin. Ik hief mijn schouders op. "Door dat gedoe met Harry had ik niet echt tijd enzo.." Verontschuldigde ik me. "Blame it on Harry.." Mompelde Demy waardoor ik in de lach schoot. "I'm sorry." "Weet je al wat je ongeveer gaat kopen?" Vroeg ze me. Ik schudde mijn hoofd als teken dat ik het niet wist. "Schiet ook lekker op zo." Mompelde ze weer. "Lekker positief.." Demy deed alsof ze het niet had gehoord en liep stug door in de drukke straten van Londen, op zoek naar een heleboel kerstkcadeautjes. "Oke voor Niall is makkelijk, eetbon voor twee van Nando's en een nieuwe gitaar. Maar dan? Zayn? Wat moet ik in hemelsnaam voor Zayn kopen?" Kerststress, hatelijk. Demy en ik zochtend een nieuwe gitaar uit voor Niall bij de muziekwinkel waarna we naar Nando's gingen om een eet bon voor twee te halen. "Waarom is kerst shoppen zo moeilijk?" Zuchtte Demy. "Hmm, ik denk dat ik voor Zayn twee Chris Brown cd's en een Pokemon spel ga halen, anders weet ik echt niks hoor." Mompelde ik teleurgesteld. Demy en ik besloten dat maar te doen waarna we naar de multimedia winkel om de spullen voor Zayn te halen. "Next one, Louis. Een animal onesie, sowieso. Maar wat nog meer?" Demy hief haar schouders op. "Volgend jaar doe je dit maar lekker met Harry hoor.." Mompelde ze terwijl ik de zoveelste tas in haar handen drukte. Iets wat me liet grinniken. Bij de Topshop haalden Demy en ik een animal onsie waarna we nog verschillende cd's en films kochten. Voor Liam haalde we ook een Pokemon spelletje, verschillende dvd's en en cd's. Gewoon omdat ik niks anders wist. Maar voor Harry moest het speciaal worden. Ik moest een speciaal kerstcadeau voor hem halen. Wat was nog steeds een vraagteken voor me, maar een speciaal cadeautje moest en hoe dan ook komen. Demy en ik besloten Mc Donalds te halen en ondertussen te brainstormen over een cadeau. "Wat ga je eigenlijk voor je ouders kopen?" Vroeg Demy me. "No idea, ik denk dat ik ze een weekendje weg geef of zo." Plots kreek Demy me breed grijnzend aan, iets in me vertelde me dat ze een idee had. Goed of slecht? Geen idee, maar een idee had ze zeker. "Ik heb zo'n onwijs gaaf idee voor Harry!" Gilde ze door heel de Mc Donalds, wat ons vreemde blikken opleverde. Natuurlijk waren wij als 'vriendinnetjes' van ook redelijk bekend in Londen en wilden sommige fans maar al te graag met ons op de foto. Niet dat we dat erg vonden, in tegendeel zelfs. Maar het bleef vreemd dat mensen me zagen als hét vriendinnetjes van.. Terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet was. Demy trok de aandacht van een klein meisje, die gelijk op ons af kwam gerend. "Mag ik alsjeblief een foto met jullie?" Vroeg ze verlegen. Haar moeder kwam achter haar aangerend en verontschuldigde zich voor haar dochter. "Het spijt me, ze is een enorme fan van One Direction en ik kon haar niet tegen houden." "Geef helemaal niets hoor, we maken graag tijd voor fans." Glimlachte Demy vriendelijk, die het woord op zich nam. Omdat ik niet echt meer iets zinnigs kon uitbrengen. De moeder knikte dankbaar, haalde haar iPhone te voorschijn en gebaarde dat het meisje bij ons moest komen staan. Het kleine meisje met heldere blauwe ogen en slag in haar blonde lange haren die me zoveel aan mezelf liet denken, keek me lief en glimlachend aan waarna ik haar optilde en haar op mijn schoot zette. We glimlachten alle drie naar de camera waarna haar moeder de foto nam. "Ik hoop dat als ik later groot ben, ik net zo'n lieve en knappe vriendjes als jullie krijg." Mompelde ze verlegen. "Wat is je naam?" Vroeg ik het meisje. "Mijn naam is Belle." Haar twinkeloogjes keken me vrolijk aan, iets wat liet merken dat ze trots was op haar mooie naam. "Nou lieve Belle, ik beloof je dat je later net zo'n lief vriendje krijgt als wij hebben." Beloofde ik haar. Het meisje kreeg een enorme glimlach op haar gezicht waarna ze me in een knuffel trok. Ook Demy trok ze in een knuffel waarna ze vrolijk naar haar moeder toe huppelde en haar hand vast pakte. De moeder bedankte ons en liepen toen weer de Mc Donalds uit. Met een vertederde glimlach keek ik haar aan. Hopend dat ik later net zo'n lief dochtertje zou krijgen. "Wat een schatje." Fluisterde Demy. Ik knikte instemmend. "Waren ze allemaal maar zo lief.." Verzuchtte ik toen, doelend op alle haat die ik had gekregen de afgelopen tijd. Grappig dat mijn mentions op twitter vol stonden maar mensen me op straat gewoon met een glimlach aankeken. "Nou, ga je me nog vertellen wat je geweldige idee was voor een cadeau voor Harry?" Vroeg ik mijn beste vriendin. Haar ogen lichtten op waarna ze aan het verhaal begon. Haar verhaal over hét perfecte kerstcadeautje voor Harry. Normaal had ik haar voor gek verklaard. Maar deze keer kon ze nog wel eens gelijk hebben. Ik ging het beste kerstcadeau voor mijn beste vriend kopen, een cadeau die hij zeker niet had verwacht maar zeer oprijs stelde. Ik wist het zeker.