63.

‘Alles goed?’ vroeg hij. ‘Ja hoor alleen nog een beetje pijn mijn ribben’ zei ik en schonk een glas water voor mij in. ‘Wat gaan we vandaag allemaal doen?’ vroeg ik verveeld, ik had al ontbeten in de ziekenzaal. ‘En waar is Raven eigenlijk?’ vroeg ik toen ik haar niet zag zitten. ‘Die zit daar bij die knappe 2e jaars’ zei Sylvana met een wenkbrauw wiebel. Ik keek even langs haar en zagen Raven zitten, ze zat te praten met een jongen met zwart haar, redelijk gespierd en groen grijze ogen. ‘Raven is verliefd aan het worden’ grijnsde ik. ‘Zijn vriend is ook heel leuk’ zei Sylvana zacht en er verschenen lichte blosjes op haar wangen. ‘Oeh, maar Blaise dan?’ vroeg ik haar fluisterend. ‘Hij is ook heel leuk maar hij wilt me niet’ zei ze. ‘Hoe weet je dat zo zeker?’ vroeg ik. ‘Omdat hij gister de hele tijd bij zo’n meisje was van Pansy’s gevolg’ ‘Ow’ zei ik. ‘Maar waar is Kyra? Ik heb haar nog niet gezien en ze was niet in de common room of slaapzaal’ vroeg ik aan de rest. Gelijk keken ze van hun eten op en keken elkaar aan. ‘Wat?’ vroeg ik. ‘We hebben haar op gesloten… in een kast’ zei Draco. ‘Waarom?’ ‘Omdat ze de hele tijd naar je toe wilde en dat mocht niet van Madame Pomfrey waardoor ze bijna de hele tent afbrak’ zei hij. Ik ademde een paar keer in en uit. ‘Ben je boos?’ vroeg Sam. ‘Een beetje, maar jullie kunnen er niets aan doen. Waar is die kast?’ vroeg ik. Ze aten snel de rest van hun ontbijt en liepen naar de bezemkast van Slytherin. Ze gingen allemaal achter de deur staan en Blaise maakte de deur open. Gelijk sprong Kyra in een volwassen vorm uit de kast en draaide zich naar Draco, Sylvana, Sam en Blaise en begon gevaarlijk te grommen. ‘Kyra!’ zei ik. Zo snel als ze kon draaide ze zich naar me om en rende op me af. ‘Kyra rustig! Ik heb nog last van mijn ribben!’ zei ik. Ze minderde vaart en ging van volwassen vorm naar een welp en sprong blij in mijn armen. ‘Heb je me gemist?’ vroeg ik haar. Ze likte mijn gezicht wat een ja betekende. De rest van de dag hadden we niks bijzonders gedaan, alleen op de bank gehangen, potjes knal poker enzo gespeeld en buiten gezeten. ’s Avonds toen ik weer bij Gryffindor was vertelde Harry alles over de wedstrijd van zaterdag en wat er na de wedstrijd gebeurd was in the Forbidden Forest met Snape en Quirrell. ‘Dus we hadden gelijk, het gaat inderdaad over the Philosopher’s Stone’ zei ik. ‘We vermoeden dat hij niet alleen door Fluffy wordt bewaakt maar ook door andere spells’ zei Hermione.
Ze dachten nog steeds dat Snape de Stone probeerde te stelen. En Ron las iedereen de les die Quirrell uitdaagden omdat hij zo stotterde. Hermione en ik hadden meer aan ons hoofd dan the Philosopher’s Stone. Over 10 weken begonnen de tentamens die bepaalden of je over mag of niet. ‘Hermione! Dat duurt nog eeuwen voor dat die tentamens beginnen’ zeurde Ron. ’10 weken’ beet Hermione hem toe. ‘Dat is geen eeuwen dat is een tel voor iemand als Flamel’ ‘Maar wij zijn geen 600 jaar oud’ herinnerde Ron haar er aan. ‘En waarom zouden jullie nog studeren? Jullie weten alles al!’ zei hij. ‘Waarom zou ik studeren? Ben je wel goed wijs? Besef je weld at we deze tentamens moeten halen? Om over te gaan? Ze zijn ontzettend belangrijk en ik zou eigenlijk al een maand geleden moeten beginnen. Ik weet niet wat er in me is geschoten’ zei ze dramatisch. Een maand?! Dat is me wel iets te ver van te voren dacht ik bij mezelf.