Hoodstuk ~2~

met geschrokken ogen keek ik menno aan."nou, ik kan zien dat je een riaah bent omdat je veel van vogels houd en je wou altijd zo graag vliegen."zei menno toen. "maar hoe zou ik in hemels naam in een vogel veranderen?"vroeg ik. menno duwde het kussen op het bed iets anders en ging liggen."waneer je dat maar wilt."mompelde hij en sloot zijn ogen. na denkent liep ik naar mijn laptop en ging op google zoeken voor 'riaah's'. even later las ik een pagina over de riaah's:

riaah's
riaah's zijn magise mensen met krachten om zichzelf in vogels te veranderen. de meeste mensen willen deze magise mensen vangen en verkopen voor meer dan 100.000 euro! als de riaah's zich in vogels veranderen kunnen ze boodschapen verzorgen, show's doen en andere dingen die geld op leveren. maar somige mensen willen deze mensen beschermen. de eerste man die de riaah's beschermde heeten davonsaki breeuwen. hij is nu een soort god voor de riaah's. riaah's kunnen in alle soorte vogels veranderen daarom gebruikte ze volgens wetenschapers in de oertijd de riaah's die in arenden veranderden als jacht helpers. de wetenschap zegt dat riaah's de enige mensen zijn op aard die magi kunnen gebruiken dus daarom worden ze ook verkocht voor 100.000 euro.

ik staarde naar het scherm van de laptop. ik bezat magi! ik keek naar menno. gelukkig was hij nog aan het dutten. ik sloop naar de kamer en ging de tuin in. zoals menno al zei begon ik me fris te voelen omdat ik de vogels hoorden zingen. toen ik over de vogels dacht voelde ik me opeens opstijgen in de lucht. ik keek naar de grond die ver onder me lag. nu begreep ik het, ik was een vogeltje geworden. opeens zag ik menno naar buiten rennen."maira!."hoorde ik hem roepen. hij herkende me zeker niet. ik streek neer op zijn schouder en natuurlijk schrok hij daarvan. "he, ben niet bang. ik ben het, maira."zei ik. menno keek me nog steeds onzeker aan. ik had niet verwacht dat ik kon praten.'waarom kon ik eigenlijk niet eerder in een vogel veranderen?"vroeg ik uit eindelijk. "toen wist je het nog niet."mompelde menno. ik vloog weer. langzaam zakte ik naar het gras en toen ik het wou aanraken met mijn poot veranderde ik in een mens. "ah, toch maira."zei menno. "cool."riep ik opeens. ik hoorde menno lachen.

ik kon deze nacht geen oog dicht doen. ik dacht zo aan mijn avontuur deze midag. een vogel zijn. wat leuk. ik besloot even een kijkje buiten te nemen. voor mijn huis liep een man. blijkbaar niet moe. ik was erg verbaasd omdat er niet vaak iemand voor mijn deur stond."h-hoe heet je."vroeg ik aan de man. hij keek om en glimlachten."skrillix."zei hij."dat ik niet mijn echte naam maar zo word ik genoemd." verbaasd keek ik de man aan. hij leek niet oud. een kant van zijn hoofd was kaal geschroren maar aan de andere kant kwam het haar tot aan zijn schouder. hij droeg een zwarte jack en een zwarte broek."skrillix."herhaalde ik.