Deel 2

Het was nog maar elf uur en de thermometer wees al veertig graden aan. Oliver zweette zich te pletter. Hij kon best wel tegen wat warmte maar dit was teveel van het goede. Hij stak zijn handen in in zijn van Perce geleende jeansbroek en luisterde naar het gebazel van zijn vriendje. Normaal zou hij vol aandacht naar Percy - of beter gezegd zijn prachtige stem - geluisterd hebben, maar door die verzengde hitte, die zo typisch was aan Barcelona, wilde hij veel liever een frisse duik nemen in het zwembad van het hotel of in hun met airco uitgeruste hotelkamer op het bed liggen - met Perce boven of onder hem - dan dat zijn hersenen levend werden gekookt op de trappen van de Sagrada-dinges.
"Alles in orde, Oliver?" Perce onderbrak zijn monoloog en keek hem een beetje ongerust aan.
Oliver knikte alleen maar. Gelukkig voor hem besloot Perce om vijf minuten laten halt te houden bij een helado. Hij slaakte een zucht van opluchting toen de gigantische coup pistache-ijs, rijkelijk overgoten met chocoladesaus en nootjes, voor zijn neus stond en viel gulzig aan.
Oliver kreunde van genot toen de eerste schep in zijn mond verdween. Twee minuten later likte hij zijn glas helemaal uit met zijn vingers, niet merkend dat enkele Dreuzels die aan de andere tafeltjes het hele schouwspel met vreemde blikken hadden gadegeslaan.
Perce, die nog maar aan zijn derde schep was toegekomen, keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan, maar hield zijn mond over de tafelmanieren van zijn vriendje.
"Wat?" vroeg Oliver geamuseerd.
"Je hebt chocoladesaus op je wang." glimlachte Perce met pretoogjes en boog zich over hun tafeltje om de bruine substantie op te likken.