December 19, part 2.

December 19, part 2 | Harry Edward Styles
"Serieus Haz? Ik had meer verwacht, zelfs van jou." Zayn en Louis keken me onbegrijpend aan. Ik had rehearsals vandaag met de band maar ik was er niet echt bij geweest met mijn hoofd, dankzij Charlotte. Niall was aan het eten en Liam was met Demy aan het bellen waardoor Louis en Zayn slachtoffers werden van mijn verhaal. "Eerst vertel je haar dat ze je allerbeste vriendin is en dan zoen je haar? Hoe verwarrend moet dat wel niet voor haar zijn?" Verklaarde Louis serieus, iets wat bij hem niet vaak voor kwam. Serieus zijn. "En vervolgens doe je net alsof er niets gebeurd is. En om het nog even erger te maken is dit niet eens de eerste keer dat jullie zoenen." Vulde Zayn hem aan. "Vertel haar dan gelijk dat je hopeloos verliefd op haar bent." "Ik ben niet hopeloos verliefd op haar." Ging ik tegen Louis en Zayn in. "Nee je denkt alleen maar 24/7 aan haar en zoent haar wanneer je de kans krijgt. Maar hopeloos verliefd? Nee hoor." Zayn keek me breed grijnzend aan, wetend dat hij gelijk had. "Ik ben niet hopeloos, oké." Doe ik een poging om tegen ze in te gaan. "Nee dat lijkt alleen maar zo wil je zeggen?" Louis kijkt me zo breed grijnzend aan dat het eing word. "Je weet dat we gelijk hebben, waarom geef je het niet gewoon toe?" "Waarom zou ik het toe moeten geven? Jullie weten het toch wel weer beter." Zucht ik. "We bedoelen het niet gemeen Haz. We willen alleen dat het duidelijk word. Voor jou én voor Charlotte. Zij is ook een goede vriendin van ons mocht je dat niet door hebben gehad omdat je te druk was met naar haar te kijken." Verklaarde Zayn. "I know.." Zuchtte ik weer. Ik wist dat ik verliefd was op Charlotte, mijn beste vriendin. Maar wat moest ik er mee? Ik wilde haar niet nog meer pijn doen, wetend dat als ik een relatie met haar zou beginnen de fans haar nog meer haat zouden sturen. Maar tegelijkertijd wist ik ook dat ik dat waarschijnlijk al had gedaan door haar constant te zoenen zo gauw ik de kans kreeg. En als ik de vriendinnetjes van Liam en Zayn moest geloven was zo ook zo verliefd op mij als ik op haar was. Maar was ik alle haat tegenover haar wel waard? Wat als ze er zo kapot van ging dat ze mij niet meer wilde? Wat als ze terug wilde naar haar oude, normale leven en van haar privacy wilde genieten zoveel ze maar kon? Kon ik haar wel gelukkig maken op de manier die ze verdiende? "Stop met jezelf honderden vragen af te vragen. Je schiet er echt niks mee op, geloof me." Louis gaf me een man-knuffel als teken dat hij er voor me was. Ik legde mijn hoofd in mijn handen en zuchtte gefrustreerd. "Als ze van je af wilde had ze dat heus wel eerder gedaan. En als jij haar niet gelukkig kan maken op de manier zoals ze verdient dan kan niemand dat." "Als jij het zegt.." Mompel ik. "Ze is het enigste meisje dat jou kan handelen. Ze is de enige die jou aan kan. De enige die jou met beide benen op de grond houd en ook de enige die tot jij door kan dringen. Ze hoort bij jou, jullie zijn gemaakt voor elkaar." Het enige wat ik kon doen, was hopen dat Louis gelijk had.