Hoofdstuk 59

Ik ving de slurk en spurtte er mee vandoor. Ik zag Katja voor me vliegen en gooide de slurk naar haar toe. Ik spurtte naar voren en haalde Katje weer in. Ze speelde de slurk naar me over. De wachter van Zwadderich, dacht mijn actie de doorzien. Hij vloog naar de tegen gestelde richting, van waar ik dichtbij was. Zo was het makkelijk en scoorde ik het eerste punt. ‘En Perkamentus scoort!’ Brulde Leo Jordaan, een vriend van Fred en George. Het is 10-0 voor Griffoendor! En nee jongens, niet ons lieve schoolhoofd heeft gescoord, maar zijn lieftallige dochter!’ ‘Jordaan!’ Brulde Anderling door de megafoon. ‘Sorry professor,’ zei Leo op een onschuldig toontje. Ik schudde mijn hoofd en bleef bij Angelique en Katja in de buurt. We gingen goed en scoorden punt na punt, waardoor het uiteindelijk 70-0 voor Griffoendor stond. Vanaf dat moment liep de wedstrijd raar. Harry’s bezem deed het niet zoals een bezem dat hoorde te doen. Hij zweefde alle kanten op en leek er geen controle meer over te hebben. Ongerust bleef ik stil hangen in de lucht. Harry wist zich nog maar net vast te houden aan zijn bezem. ‘Lucinda let op! Harry red zich wel,’ brulde Olivier me toe. Ik schudde mijn hoofd en concentreerde me weer op de wedstrijd. We kregen een tegen punt, maar lieten ons niet ontmoedigen. Uiteindelijk moesten we Harry wel gaan helpen. Hij hing nog, maar met een paar vingers aan zijn bezem. We vlogen naar hem toe en Fred en George probeerden hem op zijn bezem te hijsen, wat niet lukte. Uiteindelijk hield de bezem plots met bewegen en had hij er weer controle over. Zwadderich had een aantal tegen punten gemaakt, terwijl wij Harry probeerden te redden zodat hij niet te pletter zou vallen. Het spel ging weer door en we probeerden de achter stand weer in te halen. Net toen ik de bal wilde gooien, spurtte Harry vlak voor me lang. Ik bedacht me dat hij de snaai waarschijnlijk gezien had. Ik negeerde het verder en vloog weer op het doel af. Met een flinke kracht gooide ik hem door de middelste doel ring heen. Uit mijn ooghoeken zag ik Harry van zijn bezem vallen. ‘Harry!’ Gilde ik in paniek. Met een harde klap, belandde hij op de grond. Het leek alsof Harry over zijn nek ging. Verbaast staarde ik naar hem toen hij de snaai uit zijn mond haalde. ‘Ik heb hem,’ klonk Harry gedempt vanaf beneden. ‘Je hebt hem!’ Gilde ik, alsof hij dat niet zelf geroepen had. Ik spurtte naar beneden, gooide mijn bezem aan de kant en vloog Harry om de hals. Hij kreunde pijnlijk. ‘Alles oké?’ Vroeg ik bezorgt. Hij knikte en ik trok hem, dit keer wat voorzichtiger, overeind. Ik wilde hem niet nog eens pijn doen. Het team was inmiddels ook beneden en de Griffoendors sprongen over de tribunes heen. In een weer war van armen, werden we omhelst. Ik glimlachte breed en liet me mee voeren naar de leerlingenkamer. Er werd een flink feestje gebouwd, wat tot laat door ging. Ik werd van alle kanten gefeliciteerd en omhelst, zelfs in de leerlingenkamer nog. Ik glimlachte en plofte met mijn zwerkbalgewaad nog aan op de bank bij het haardvuur. Ron en Hermelien plofte naast me neer, maar Harry was nergens te bekennen. Ron en Hermelien grijnsde beide breed. ‘Wat?’ Vroeg ik achterdochtig. ‘Je had die kop van Malfidus moeten zien!’ Riep Ron. Ik grijnsde breed. ‘Die vond het vast niet leuk,’ zei ik met een brede grijns. ‘Dat klopt,’ antwoordde Ron droogjes. ‘Waar is Harry eigenlijk?’ Vroeg ik bezorgt. ‘Was die niet mee naar binnen gegaan?’ Vroeg Hermelien nu ook bezorgt. Ik haalde mijn schouder op. Ik zou het echt niet weten. Pas toen ik echt op het punt stond in paniek te raken, kwam Harry doodleuk binnen wandelen. Ik stond op het punt hem de huidvol te schelden, toen hij ons meetrok en begon uit te leggen waar hij vandaan kwam. ‘Sneep probeert de steen te stelen,’ viel hij meteen met de deur in huis. Ron wilde hem de les lezen, maar ik hield hem tegen en spoorde Harry aan verder te vertellen. ‘Blijkbaar wordt hij goed bewaakt. Verschillende leraren hebben verschillende onderdelen bedacht. Sneep hoeft alleen die van Krinkel nog te weten, volgens mij. Hij bedreigde hem zelfs.’ ‘Dan moeten we opschieten,’ zei Hermelien. Ik knikte ten teken, dat ik het daar mee eens was. ‘Als Sneep weet hoe hij daar moet komen, hebben we veel problemen.’ We knikten allemaal. We wensten elkaar welterusten en ik ging samen met Hermelien naar de meisjesslaapzalen.