In het gemeentehuis van Maastricht..

Joke wordt in een kamertje gezet waar ze moet wachten op haar ouders. De hele tijd had ze zin om haar ouders verrot te schelden voor vanalles en nog wat maar nu durft ze niet meer. Wat gaat ze zeggen? Wat zullen haar ouders zeggen?
Ze hadden dit niet verwacht, dat weet Joke wel zeker. Ze verwachten nooit iets "raars" of iets "vreemds". Ze zitten in een sleur van hier tot Tokyo.
Na een paar minuten - die wel uren lijken te duren - komen haar ouders binnen. Tegen al Joke's verwachtingen in ziet haar moeders gezicht rood van het huilen. Haar vader niet natuurlijk, Joke twijfelt of hij wel enig vocht in zijn lichaam heeft zitten, z'n lippen zijn ook altijd zo droog.
'Liefje,' begint haar moeder maar Joke weert het af. 'Ophouden met dat zielige gedoe en luisteren.' beveelt ze.
'Jullie hebben mij áltijd behandeld als grof vuil, altijd maar gedacht dat het wel goed kwam met Joke, nooit eens iets leuks gedaan, altijd mij maar afgesnauwd. Nou, nu zien jullie, het kómt niet goed met Joke. Ik kom deze Spelen nooit maar dan ook nooit levend uit. Begrijpen jullie dat?'
Haar stem klinkt akelig rustig terwijl ze het zegt. Haar moeder begint opnieuw te huilen en haar vader vindt de grond wel heel erg interessant. 'Ik kan wel allemaal zeggen dat ik van jullie hou,' gaat Joke verder, 'maar daar bereik ik toch niets mee. Ik meen het toch niet. Ik wil jullie alleen bedanken dat jullie me tenminste nog wat eten gegeven hebben.'
Het klinkt bespottend, en dat is het ook. Haar moeder krimpt in een. 'We wilden je niet bang maken, Joke.' zegt haar vader. Joke wilt weer wat zeggen maar dan steekt Jories zijn hoofd door de deur en zegt: 'Ouders, jullie moeten vertrekken.'

'Kom hier,' beveelt Joke haar vader. Hij sloft naar Joke toe. Ze omhelst hem en zegt: 'Vaarwel pap.' Daarna loopt ze naar haar moeder, geeft haar een kus en zegt ook vaarwel. Haar ouders verlaten de kamer en Joke blijft alleen achter.

Ze is nog maar net gaan zitten om alles te verwerken maar Jories komt binnen en zegt: 'Dat duurde lang zeg. Maak je klaar voor vertrek.'
Als hij net weg is smijt Joke een kussen tegen de deur.

'Rot op met je vetkop!' schreeuwt ze hem achterna.