Hoofdstuk zes. || YWBL

Ik kom ergens in de middag terug thuis. Ik was even een rondje gelopen om een frisse neus te halen. Ik open de deur, sluit hem achter mij. Ik strek mijn schoenen uit en loop naar de woonkamer. Daar tref ik mijn moeder aan. Ik kan niet zo goed zien of ze nu huilt of lacht. 'Wat is er?' vraag ik zachtjes en ga tegenover haar op tafel zitten. 'We moeten weg uit dit huis, ze gaan het afbreken.' zei ze zachtjes en er ontsnapt een klein snikje. Ze huilt dus. 'Waar gaan we heen?' Ik kijk bezorgd, ik wil hier helemaal niet weg. Alhoewel, behalve als we naar L.A gaan, maar dat zal vast niet gebeuren. 'Ergens in de stad..' antwoord ze. 'Er zijn zoveel steden..' zeg ik bijdehand. Er is een klein glimlachje te zien en schudt zachtjes haar hoofd. Ze wilt het niet vertellen. Ik zacht zachtjes. 'Wanneer ga....' zonder dat ik mijn zin af mocht maken antwoordt zij: 'Volgende week donderdag.' Ik kijk haar verbaasd aan. 'Zo snel kan ik geen afscheid nemen, en mijn spullen kan ik niet binnen zes dagen inpakken.' 'Dan zul je maar op moeten schieten.' Ze veegt haar tranen weg en loop naar de keuken om een pizza in de oven te doen. Ik loop naar boven en sla mijn deur dicht. Ik ga op mijn bed zitten en weet niet of ik nu blij of verdrietig moet zijn. Ik zucht diep en kijk vanaf mijn bed uit mijn raam. Het enige wat ik zie is gras. Ik laat me naar links op mijn kussen vallen en gaap even. Na een tijde val ik in slaap. Niet veel later word ik wakker door een schreeuwende moeder. Ik gaap en wrijf in mijn ogen. Ik sta op en loop naar beneden, ik ga aan tafel zitten en schenk water voor mezelf in. Ik snijd mijn pizza in stukjes en begin te eten. Na een halfuurtje zijn we klaar en ik help met de vaatwasser inpakken. Ik ga daarna op de bank zitten en zet de televisie aan. Ik zap een beetje en laat hem staan op een dansprogramma. Halverwege vallen mijn ogen steeds vaker dicht en ik besluit om naar bed te gaan. 'Weltrusten.' zeg ik en loop naar mijn kamer. Ik doe mijn pyjama aan en ga in bed liggen. Ik kijk nog even naar het plafond en val dan in slaap.