Verliefd

Zoals gewoonlijk was ik net te laat. Toen ik het lokaal binnen kwam keek meneer Boutsma, onze mentor en geschiedenis leraar, eventjes op maar ging daarna gewoon verder. Snel ging ik naast Floor zitten. Al sinds ik voor het eerst naar de middelbare school ging was Floor mijn beste vriendin. De eerste schooldag was een super vervelende dag. Ik was te laat en had geen idee waar het lokaal was. Mijn plattegrond was ik allang kwijt en ik kende hier verder nog niemand. Na eindelijk genoeg moet te hebben verzameld liep ik op een jongen af die naar de wc was gegaan. 'Hey weet jij waar lokaal 12B is?' vroeg ik hem.
'Ja hoor, ik loop wel met je mee. Zit jij in klas B1F? vroeg hij
'Ja,' antwoordde ik. Ik vroeg me af hoe hij dat wist, maar ik durfde er niet naar te vragen. 'Mijn zusje, Floor, zit ook in die klas. Ik heet trouwens Daniel'. Dat verklaarde hoe hij wist dat ik B1F zat. Zijn zusje had hem natuurlijk verteld welk lokaal zij heen moest. 'Ik ben Rosemary, maar iedereen noemt me gewoon Rose' zei ik omdat het me onbeleefd leek om niet te reageren.
'Mooie naam, hier is het,' zei hij. Hij deed de deur open en ik stapte snel het lokaal binnen. Gelukkig zag hij niet dat ik bloosde. Dan zou hij natuurlijk gaan denken dat ik verliefd op hem was! Dat was dus niet zo, ik was alleen niet gewend om complimentjes te krijgen. Nadat hij de meester had gegroet ging hij weer weg. Het leek toen alsof hij naar me knipoogde, maar ik dacht dat dat mijn verbeelding was. De meester die we toen als mentor hadden was een jaar later gestopt, dus dit jaar hadden we meneer Boutsma als mentor gekregen. Maar de mentor die we toen hadden vond ik leuker. Hij heette meneer Meijer. Meneer Meijer had gezegt dat ik naast Floor kon gaan zitten. Hij had natuurlijk niet kunnen weten dat wij samen later elke leraar gingen irriteren, en altijd kattenkwaad zouden gaan uithalen. Dat was leuk natuurlijk, maar toch had ik liever gehad dat hij me naast iemand anders had gezet, iemand waar ik mijn grote geheim niet voor hoefde te bewaren, iemand die niet een groot deel van mijn geheim was. Ik weet niet wanneer het was begonnen, maar ik geloofde het eerst niet. Nu nog steeds niet eigenlijk. Helaas waren er genoeg dingen die bewezen dat het wel zo was. Eerst bleef ik het voor mezelf ontkennen maar ik wist dat dat geen zin meer had. Het ging er toch niet door weg. Het verbaasde me dat niemand het doorhad. Als ik haar zag begon ik gelijk met blozen, ik kon amper ademhalen en stotterde ik met alles wat ik zei. Ze stootte me aan, ik voelde de plaats waar ze me had aangeraakt gelijk tintelen. 'Hey! Niet zo dromen jij we hebben hier volgende week een proefwerk van!' zei ze. Verbaasd keek ik om me heen, oh ja ik was op school. Normaal was Floor niet een type wat veel aan school deed, maar omdat ze zou blijven zitten als ze haar cijfers niet ophaalde begon ze toch haar best te doen. Daardoor begon ze ook mij te helpen met opletten tijdens de les. Ze wou koste wat het kost bij mij in de klas blijven, maar voor mij was het misschien beter als ik wat minder bij haar in de buurt was. Ik dacht heel vaak na over wat ik voelde, was het niet vreemd? Hoorde ik wel dit soort gevoelens voor een meisje te hebben? 'Je zat zeker weer over Daniel te dromen' merkte Floor op. Dat was ik bijna vergeten, Omdat Floor en ik vaak bij Daniel rondhingen en ik dan ook stotterde en bloosde, dacht Floor dat ik verliefd op Daniel was. Volgens haar vond hij mij ook leuk, maar dat kon mij niet schelen. Bijna iedereen was jaloers op me, Daniel stond bekent als de leukste jongen van de school. Hij was een jaar ouder dan mij en zag er niet slecht uit, maar toch voelde ik niks voor hem. Ik kon er niet om heen, Ik was verliefd op Floor.