06

Billy had Jacob gevraagd te helpen met klusjes in huis en omdat hij niet wilde dat ik mijn tijd zou verdoen in plaats van huiswerk te maken op een vrije dag, was ik genoodzaakt mijn auto weer in te stappen om naar huis te rijden. Ik had de motor al gestart en reed terug de weg op. Mijn gedachten waren er alleen niet bij want zowel Jacob als Edward vochten om mijn aandacht. Juist omdat ik niet wilde stoppen, omdat Billy ergens wel gelijk had gehad, reed ik door. Misschien dat het niet de juiste beslissing was, helemaal niet eigenlijk, weerhield dat mij er niet van om nog eens flink mijn gaspedaal in te drukken.
Nog steeds was ik omringd door bomen zonder het einde aan de horizon te kunnen zien, zonder enige beschaving dicht in de buurt. Vele zouden hier getwijfeld hebben en waarschijnlijk zijn omgedraaid. Vooral met dit slechte weer. Alleen ik kon niet terug, ik had geen keuze en moest dus zorgen snel deze weg af te rijden, snel weer thuis te zijn bij mijn geliefde Charlie, al was hij negen van de tien keer chagrijnig. Het zat gewoon in hem, en ik nam hem dat niet kwalijk.
Plotseling schoot er iets voorbij mijn raam en razend snel sprong ik op de rem. Met een klap kwam ik op mijn stuur terecht en voelde ik voor even mijn schouders brandde. Boos en toch wat angstig opende ik de deur en stapte voorzichtig de auto uit.
'Wie is daar?!' Riep ik. Ik hoorde hoe mijn eigen stem al snel vervaagde in de kille stilte, het gaf me rillingen. Ik besloot rondom mijn auto te lopen en te kijken of ik misschien wel een dier had geraakt, al betwijfelde ik dat. Mijn vermoedens gingen ergens anders op uit, al jaagde het idee mij meer angst aan dan de werkelijkheid. Toch hadden mijn vermoedens gelijk, hij stond daar in pracht en praal, vol haat en woede. Het was geen verassing voor me, wat kon het anders zijn dat zo snel langs mijn auto was geschoten?
'Wat kom jij hier doen? Je zou me met rust laten!' Mijn stem was alles behalve vriendelijk. Bang was ik niet, al had ik knieën die knikte.
'Je moest mijn woorden markeren Bella,' grijnsde hij vuil, ik kon zijn perfecte blik niet uitstaan. Hoe meer ik naar hem keek, hoe meer ik besefte dat alleen zijn uiterlijk er toe deed. Zijn innerlijk was verdorven, verteerd.
'Jij zou eens voor de verandering een keer naar mij moeten luisteren Edward, maar natuurlijk kan jij dat niet.' Een klein lachje zorgde ervoor dat Edward wat minder zeker in zijn schoenen stond. Sinds ik het met Jacob had was mijn attitude een stuk vooruitgegaan. Hij had me geleerd om van me af te bijten en niet alles te pikken.
'Dat heb ik zo vaak gedaan.'
'Niet waar!' Sprong ik hem in de reden. 'Ik moest altijd alles doen wat jij zei om mijzelf uit gevaar te houden en kijk nu eens, nu ben jij het gevaar. Ik had nooit naar je moeten luisteren.'
'Ho eens even Bella, wie zegt dat ik het gevaar hier bent? Dat maak jij ervan.' Hij trok zijn wenkbrauw op en ik merkte al gauw wat hij probeerde bij mij te doen.
'Nee Edward, hoe jij je gedraagt is een rede om bang van je te woorden. Maar gelukkig ben ik dat niet, waarom zou ik? Je geeft toch alleen maar licht in de zon.' Ik wist niet waar ik het vandaan haalde, maar ik stookte het vuurtje nu wel erg hoog op. Ik zag dat zijn spieren aanspande en dat hij moeite had zichzelf te beheersen.
'Ik ben nog altijd sterker dan jou, sneller dan jou. Ik kan je zo omleggen als ik zou willen.'
'Maar dat doe je niet,' reageerde ik meteen, 'dat kan je niet.'
'Ik kan het wel,' verbeterde hij mij, 'maar ik wil het niet.'
'Waarom bedreig je mij dan?' Ik begreep het niet meer, als hij Jacob zo graag iets aan wilde doen waarom had hij dat dan allang niet gedaan? Waarom bleef hij mij dan telkens stalken?
'Ik dacht dat je wel zo slim was Bella,' glimlachte hij triomfantelijk. 'Jij bent slechts het hoofdonderwerp dat naar mijn doel toe leid.' Ik sperde mijn ogen weid open, hij had gelijk. Door Jacob te waarschuwen had ik hem juist in de richting van de val van Edward geduwd. Meteen keerde ik om, dit moest Jacob weten!
'Jij gaat helemaal niet naar hem toe.' Hij snelde zich naar mij toe en pakte me stevig vast bij mijn bovenarm. 'Jacob komt wel naar jou toe.'