~Program One~

“Arielle, we’re going to Jake’s house after school, are you coming with us?” vraagt Deirde, mijn beste vriendin.
“Sorry, but I need to-”.
“Practice”, maakt ze mijn zin af. “Yes, I understand.”
Met een schuldbewuste puppyblik kijk ik haar aan terwijl ik mijn boeken in mijn kastje prop.
“You know you’re missing all the good things in life, right? You won’t find a boyfriend at the rink and you’re social life is on a low level, I doubt it if you’ll ever get laid”, zucht ze en verontwaardigd geef ik haar een -vriendschappelijke- mep.
“I don’t need a boy in my life right now, I’m perfectly happy and it’s not that I’m that ugly?” zeg ik.
“No, you’re gorgeous but if you don’t get off that rink a bit more often, no guy will notice you and you’ll end up alone as a virgin with hundreds of cats.”
Lachend rol ik eens met mijn ogen, sluit mijn kastje en laat het sleuteltje terug in mijn tas glijden.
“Thanks, that’s comforting. If I don’t get laid before I reach the age of twenty-five, I’ll go to a brothel. Deal?” lach ik en meteen schudt Deirdre mijn hand die ik uitgestoken heb. “Deal.”
We lopen de kantine binnen, waar we aan onze vaste tafel gaan zitten. Meteen begint ze van haar broodje Martino te eten, ookal heb ik haar al verschillende keren gewaarschuwd dat haar adem dan heel erg ging stinken.
Twee figuren duiken langs onze tafel op en schuiven aan.Stefano begint meteen te vertellen over het feest dit weekend, terwijl Gregory zijn eten uit zijn tas neemt.
“It’s going to be huge”, zwijmelt Stefano nadat hij klaar was met zijn volledige beschrijving.
“Please tell me you’re going to join us!” smeekt Gregory mij, maar ik haal verontschuldigend mijn schouders op.
“Sorry, but I have a competition in a few weeks. I can’t afford to miss any more training sessions”, zeg ik en er verschijnt een pruillipje op zijn gezicht.
“We know this skating-thing is important for you, but aren’t you taking this a little bit too far?” vraagt Stefano en resoluut schud ik mijn hoofd.
“I want to skate on a higher level so I can go to the nationals. It’s not going to help if I go out every Saturday-night. And by the way, if I was taking things too far, I wouldn’t even go to school fulltime. I’d be spending every minute of the day at the rink. This is just serious to me and if I have to give up my Saturday-nights to accomplish that, then I’ll do that, no doubt”, zeg ik in één adem en onmiddellijk besef ik dat ik weer te fel opging in het verdedigen van mijn passie. Gelukkig kunnen ze er wel om lachen, zoals altijd en iedereen gaat weer verder met eten.
“Why aren’t you eating? Don’t say you’re on such a stupid diet because then we’ll be no longer friends!”, waarschuwt Deirdre me en lachend schud ik mijn hoofd.
“No, I just forgot my lunch at home. I can’t live without food, you should know that by now.”
Alle drie beginnen ze te lachen, want het is waar: ik ben verslaafd aan eten en ik snap niet hoe die andere meiden van al het goddelijks kunnen afblijven. Gregory haalt één van zijn boterhammen uit zijn zilverpapier en schuift het door aan mij. “Here, you have to eat something”, zegt hij en dankbaar neem ik het aan.
Ze praten de hele tijd nog over vanavond bij Jake en dan over het gigantische feest in het weekend, maar ik zit met mijn gedachten enkel bij de schaatsbaan en kan niet wachten tot ik er straks weer opsta.