~Short Program~

Mijn schaatsen schuiven over het ijs terwijl mijn lichaam zich klaarmaakt voor de sprong. Dit moet me lukken, ik oefen hier al zo lang op. Nog een laatste keer haal ik diep adem waarna mijn voeten van de grond komen en ik over het ijs zweef. Mijn lichaam doet wat het moet doen terwijl ik volledig gefocust ben. Mijn armen tegen mijn lichaam geklemd zodat ik sneller kan draaien en mijn benen precies zo gestrekt dat ik netjes en stabiel terechtkom. De adrenaline giert nog na terwijl ik uit schaats en met een voldaan gevoel de schaatsbaan glimlachend afga. Vandaag heb ik genoeg geoefend en de sprongen zijn uiteindelijk allemaal gelukt. Nu kan ik vredig gaan slapen. Ik zal morgenochtend wel spierpijn hebben, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Ik stop mijn schaatsen in mijn tas en loop de kleedkamer uit. Het eenzame licht dat boven de baan nog flikkert, knip ik uit zodat de ruimte in volledige duisternis gehuld is en ik verlaat het gebouw waarna ik de deur van de ingang op slot doe. Vervolgens stap ik op mijn fiets en rijdt de donkere nacht in, op weg naar huis om daar de nacht door te brengen en morgen terug te komen.
Ja, schaatsen is mijn leven.