Hoofdstuk 6 || YWBL

Die stomme treinen altijd! Ze hebben altijd vertraging, maar dit keer is het nog erger waardoor ik dus gewoon 2 uur later thuiskom. Ik draai het slot om en loop zachtjes naar binnen. Omdat ik verwacht dat iedereen slaapt, loop ik stapvoets naar boven, maar dan gaat het licht aan in de gang. Ik schrik. 'En waar zijn wij geweest?' vraagt mijn moeder die in de deuropening staat. 'In L.A, maar de trein had vertraging..' Ik antwoord eerlijk, maar ze gelooft het niet. Dus ik krijg de volle laag, een preek.. 'Jaja, maar je gelooft het niet, dus dan heb je pech..' zeg ik boos en loop naar boven. Ik sla mijn deur dicht en gooi mijn tas op de grond. Ik kleed me om, doe mijn haar in een knot en ga in bed liggen. Ik zucht diep en sluit mijn ogen. Ik slaap half tot mijn mobiel een raar geluidje maakt. Ik doe mijn ogen open en kijk wat het is. Het is een smsje van Cody, waardoor ik meteen begin te glimlachen. Ik open hem en begin te lezen.

ASHLEEYY.
Dankjewel voor de geweldige middag, hopelijk ben je veilig thuis gekomen.
Hopelijk zie ik je snel weer. <33' x Cody

Ik antwoord meteen, en die glimlach komt echt niet meer van mijn gezicht af.

CODYY.
Ik ben veilig thuis, alleen mijn moeder kwam erachter dat ik later was en gaf me een preek, terwijl het niet mijn fout is..
Hoop het ook. xx Ash

Zo blijven we nog even sms'en, en val na een tijdje in slaap, en mijn mobiel valt om mijn gezicht.