005

'Zain!' riep ik na goed nadenken. 'de brieven..' de tranen begonnen over mijn wangen te rollen. iedere week een brief, maar ik heb ze nog nooit gezien. dus ook nooit wat terug gestuurd. ik kon de hele vakantie zo weer vertellen. ik wist het weer. ik was zo ongelooflijk verliefd op Zain. ik herinnerde hem nog helemaal. poeh, wat was dat lang geleden. heeft Robert dit al die tijd voor mij verborgen gehouden? en heeft hij ook de 52ste brief? 'Nien!' hoorde ik hem onderaan de trap roepen. 'jaa!' riep ik en ik liep naar beneden. 'ik zei toch, die pizza's!' riep hij geïrriteerd. 'jaja,' pff kan hij het zelf niet of zo. ik haalde de pizza's uit de koelkast en deed de oven aan. alleen het voorverwarmen duurde een paar minuten. ik wist niet zeker of ik wel over de brieven moest beginnen. 'ik was net foto's aan het kijken,' begon ik. 'van Engeland. die vakantie..' ik keek vanuit mijn ooghoek naar zijn reactie, maar hij was nogal gefocusd op de televisie. 'leuk.' zei hij onverschillig. ik zuchtte. hoe moest ik dit doen? ik legde de pizza's in de oven en eigenlijk wilde ik nu die 52ste brief gaan zoeken. maar dan moet Robert echt heel druk bezig zijn. 'er kwam een pakketje voor je, ik heb het in je kantoor neergelegd..' zei ik. 'ik kijk wel ff.' zei Robert die op wilde staan. 'nee! ik pak het wel, je bent net tv aan het kijken..' en zonder op antwoord te wachten rende ik naar boven. zo snel mogelijk keek ik zijn kantoor door, maar nergens was de 52ste brief te vinden. ik had het laatje met het slot opengemaakt met paperclips, maar ook daar lag niks bijzonders in. 'Nina, wat ben je aan het doen!' het was de boze stem van Robert die steeds dichterbij kwam. ik deed snel alles dicht en pakte de doos. 'alsjeblieft!' antwoordde ik lief. hij keek even zijn kantoor rond maar liep daarna mee naar beneden, waar ik de pizza's uit de oven haalde en in een paar stukken sneed. ik ging op de stoel liggen en at het op.
na een halfuurtje was ik klaar met eten en keek ik even opzij naar Robert, die in slaap was gevallen. ik ruimde de borden op en liep zo zacht mogelijk langs hem, maar ik struikelde over zijn koffer. ik zag dat er iets was uitgevallen met hetzelfde handschrift als op de brieven. ik stak mijn hand uit, om het te pakken maar mijn hand werd tegengehouden door Roberts hand. 'sorry, ik..' Robert keek me kwaad aan. 'ga naar je kamer!' riep hij. 'jaa, leuk hoor!' riep ik geïrriteerd en ik rende naar boven, waar ik me op bed liet vallen. waarom mocht ik nou gewoon niet die brieven hebben die aan MIJ geschreven zijn! ik pakte de brieven er weer bij en begon ze allemaal te lezen.

hoe is het met iedereen?
sorry dat ik niet met HL schrijf, ik las de reactie pas vrij laat. ik gha het proberen
echt zooo bedankt voor de abo's eh!
xx