"02"

Huilend zit ik op mijn kamer. ‘Je hebt me gehoord hé Kristal !’ roept papa kwaad naar boven. ‘Ja, ik heb je gehoord.’ Zeg ik snel terug en de tranen blijven nog steeds komen. Ik heb geen zin meer om naar beneden te gaan, dan mis ik mijn programma maar. Het kan me even niks schelen. Op mijn tippen stap ik naar mijn antieke kleerkast. Want onder hoor je het nog al snel als je iets doet. Wanneer ik mijn kast opendoe, gebeurt dat ook met heel veel gepiep en gekraak. Vliegensvlug trek ik mijn nachtjapon aan en stap dan in mijn bed. Uit mijn nachtkastje neem ik mijn dagboek, gohh wat zal ik er vandaag in schrijven. Er is wel veel gebeurt, maar niet zo’n fijne dingen. Toch probeer ik wat te schrijven. Liefste dagboek, vandaag was het niet zo’n fijne dag. Op school was het nog al stom, de meeste lachen me uit zoals altijd. Vandaag waren ze allemaal aan het fluisteren, net of ze iets van plan zijn. Ik hoop het niet, dan ga ik eraan. Net zoals die ene keer dat ik mijn huisdier meenam, oké het is geen normaal huisdier. Maar ik heb Waldo uren mogen zoeken in de lokalen. Natuurlijk hadden ze toen alle deuren opengezet. Belachelijke mensen. Van papa mocht ik Waldo nooit hebben, dat herinner ik me nog. Mama heeft hem hard moeten overhalen. Maar wat ze deze keer van plan zijn, heb ik geen flauw benul van. Ik hoop gewoon dat ze niks van plan zijn, dan kan ik met een gerust hart gaan slapen. Allé, met een gerust hart. Papa heeft me zien dansen op de tafel, op een liedje van Tokio Hotel. Ten eerste moet ik mij gedragen, we horen bij de kerk, staat dansen in de bijbel ? Geen idee, dat moet ik maar is opzoeken. Misschien wordt mijn straf dan wel verminderd. Hoe belachelijk is mijn vader ook, ahja ten tweede hij heeft het erg concreet gezegd: ‘Die muziek trekt op niks Kristal, speel liever wat Mozart ,’ riep hij nog naar boven. Meer had ik dan ook niet verstaan, van wat hij zei. En nu, nu mag ik een maand niet meer weg gaan. Niet gaan winkelen met Mery, alleen nog maar naar school en terug. En mijn uren zitten vervelen thuis. Een hele maand, dat hou ik nooit vol. Ik moet een hele maand naar klassieke muziek luisteren, Maria teksten voorlezen, de bijbel bekijken en papa helpen met wat hij moet gaan voorlezen bij de kerk. Ik ben een tiener weet je wel, oké ik hoor bij de kerk, dat zegt papa toch altijd. Maar mag ik dan een klein beetje een tiener zijn ? Een klein beetje naar mijn soorten muziek luisteren ? Een beetje meer winkelen, en dus meer kleren hebben ? Nee, dat mag ik allemaal niet. Wat ik totaal niet mag is mezelf zijn en dat is het ergste wat er bestaat.