You're my everything. And that will never change! [177]

..
“Met Georg.” Zei Georg aan de andere kant.
“Hé met Leande. Hoe is het?” vroeg ik.
“Hé meissie. Alles gaat prima, hoor. En met jou daarzo? Heb je het een beetje overleeft zonder mij.”
“Natuurlijk overleef ik het niet zonder jou. Maar ik wilde even zeggen dat Tom hier bleef slapen.” Zei ik lachend.
“Daar gingen we al van uit.” Zei Georg.
“Oké, nou. Tot morgen dan, hè.”
“Tot morgen meis.”
Ik hing op en legde de telefoon weer terug op zijn plaats. Mijn vader had de tv al uitgezet en liep nu naar de keuken.
“Ik ga weer terug naar boven, pap.” Zei ik toen ik om de hoek van de keuken keek.
“Ja, welterusten.” Zei mijn vader en gaf me een zoen op mijn wang.
“Welterusten.” Zei ik en liep naar boven. Op de trap kwam ik Tom tegen.
“Oh daar ben je. Ik was je al kwijt.” Zei hij.
Samen liepen we verder naar boven. Snel kleedde ik me om en poetste mijn tanden. Daarna kroop ik naast Tom in het net te kleine van mij. Ik sloeg mijn armen om Tom heen en gaf hem een zoen. “Slaapwel.” Fluisterde ik.
“Slaapwel.” Fluisterde Tom terug.
Ik leunde met mijn voorhoofd tegen die van Tom. Het duurde nog een tijdje voordat ik in slaap viel. Ik merkte aan Tom al dat hij al sliep. Dat was meestal zo. Hij sliep altijd veel eerder dan ik. Na een klein uurtje wakker gelegen te hebben, viel ik in slaap.