You're my everything. And that will never change! [174]

..
“Je hebt gehuild.” Zei hij bezorgd.
Ik knikte.
Ik pakte het fotoboek dat ver van ons vandaan lag. Zwijgend gaf ik hem aan Tom, die hem open sloeg.
“Je moeder.” Zei hij zachtjes terwijl hij naar de foto op de eerste pagina keek. Ik zei nog steeds niets en leunde alleen maar tegen hem aan.
Hij bladerde wat door het boek en keek daarna mij aan. Zijn ogen stonden vol met tranen, maar hij knipperde ze weg.
“We moeten morgen naar het graf gaan. Omdat het kerstavond morgen is.” Zei Tom.
Ik keek hem met grote ogen aan. Zou ik dat durven, naar het graf van mijn moeder gaan.
“Al... alleen... als jij mee... gaat.” Zei ik haperend.
“Ik ga met je mee, dat beloof ik je. Ik ga overal mee naar toe wanneer jij wilt dat ik mee ga.” Zei Tom en drukte een kus op mijn mond. Voorzichtig veegde hij mijn tranen van mijn gezicht. Ik bleef hem aankijken en zei niets. Tom trok me dicht tegen zich aan en streek door mijn haar. We besloten om een film te gaan kijken. We gingen op de slaapbank tegenover mijn tv zitten/liggen. Tom lag half op de bank en trok mij op zich. Hij trok me dicht tegen zich aan en had zijn armen om me heen geslagen. Ik nestelde me goed tegen Tom aan.

Minimaal weer 5 reacties totdat ik verder ga!