You're my everything. And that will never change! [173]

..
Nu was dinsdagavond, de dag voor kerstavond en de dag voordat Tom weer thuis zou komen.
Ik zat op mijn bed in een fotoboek te kijken. Er zaten foto’s in van mijn moeder, vader en mij op vakantie. Overal stond mijn moeder lachend op. Ze leek zo gelukkig.
Ik gleed met mijn vinger over de foto waar mijn moeder alleen opstond. Tranen ontsnapte uit mijn ogen en rolden over mijn wangen.
Ik bladerde verder door het boek. Echt overal, en dan bedoel ik ook echt overal, stond mijn moeder te lachen.
Steeds meer tranen rolden over mijn wangen en ik staarde naar de foto.
Ik schrok toen er op mijn deur werd geklopt. Snel deed ik het fotoboek dicht, schoof het van me af, droogde mijn tranen en haalde even diep adem.
“Ja, kom maar binnen.” Zei ik zo normaal mogelijk om niet te laten horen dat ik gehuild had.
Langzaam ging de deur open en kwam het hoofd van Tom om de deur kijken.
“Mag ik binnenkomen?” vroeg hij.
Even drong het niet tot me door dat het Tom was. Maar na enkele seconden sprong ik op en knuffelde hem.
“Ik dacht dat je morgen pas terug zou komen?” zei ik terwijl ik hem een kus gaf.
“Nou, dan kom ik morgen wel terug.”
Hij gaf me een zoen terug en wou weer de kamer uitlopen.
“Nee!”
Ik pakte hem bij zijn arm en trok hem naar me toe.
“Dacht je nu echt dat ik weg ging?” zei Tom lachend.
Hij tilde mij op, liep naar het bed en ging erop zitten met mij op zijn schoot.
“Nee.”
Tom keek me ineens doordringend aan.


Minimaal 5 reacties voordat ik verder ga!<3