62

Ik werd weer wakker van 2 mensen die ruzie maakten. Ik wou nog niet zien wie het waren dus ik hield mijn ogen dicht. ‘Ga weg Malfoy’ zei Harry. ‘Ik mag toch zeker wel mijn beste vriendin opzoeken?’ zei Drac arrogant terug. ‘Geen ruzie maken’ mompelde ik en ik draaide me om alsof ik sliep. ‘Is ze nou wakker of praat ze nou in zichzelf?’ vroeg Draco. ‘Nou ik probeer te slapen, maar jullie kibbelen als 2 kippen op een stokje’ zei ik. Ik draaide me weer, pijnlijk, om en deed mijn ogen open en zag Harry en Draco grijnzend naar me kijken. ‘Morgen’ glimlachte ik. ‘Schoonheid het is al bijna avond, de wedstrijd is zelfs al voorbij!’ zei Draco. Harry zuchtte ergerlijk bij het woord “schoonheid”. Ik veerde recht op maar greep naar mijn ribben. ‘Auw godverdomme!’ riep ik. ‘Gaat het?’ vroeg Harry bezorgd. ‘Ja, ja het gaat wel weer’ zei ik en ging weer rustig liggen. Alleen Draco had een blauw oog. ‘Wat heb jij gedaan?’ vroeg ik hem. ‘Weasely heeft me geslagen’ zei hij. Ik rolde met mijn ogen. ‘Hoe ging de wedstrijd?’ vroeg ik hun. Draco’s gezicht ging van blij naar nors. Harry daar in tegen begon te stralen. ‘Geweldig! We hebben gewonnen! En staan dus voor op Slytherin! En ik he been record gebroken met het vangen van de Snitch!’ vertelde Harry enthousiast. Ik grinnikte maar hield er snel mee op omdat het pijn in mijn ribben deed. ‘Ik ga even Madam Pomfrey halen’ zei Draco. Niet veel later kwam hij terug. ‘Goede avond’ zei Madam Pomfrey vrolijk. ‘Hoe voelt u zich?’ vroeg ze. ‘Ik heb barstende hoofdpijn en in mijn ribben en ik irriteer me aan het verband om mijn arm, maar voor de rest gaat het geweldig dank u’ zei ik. ‘Mooi zo, die hoofdpijn kam zo verholpen worden, net als uw ribben en dan verband mag u van mij er af halen, ik kom zo terug met de pijnstillers’ en ze liep weg en ik haalde het verband er voorzichtig af. Er was niets te zien. Alleen mijn litteken. Na mijn pijnstillers te hebben genomen moisten Harry en Draco weg omdat ik moest rusten volgens Madam Pomfrey.
De volgende ochtend deed Madame Pomfrey nog wat testjes en mocht ik weg. Snel ging ik naar de common room van Slytherin, waarin niemand mee was omdat ze aan het ontbijt waren. Snel verruilde ik mijn gewaad, die ik aan had bij het vliegen, voor een strakke spijkerbroek en een effen zwart truitje en mijn zwarte ballerina’s. ik deed mijn make-up opnieuw en stylde mijn haren. Ik pakte mijn iPod van bed die ik daar had neergelegd, gelukkig was hij niet kapot gegaan tijdens mijn val, en liep naar de Great Hall. Bij de tafel van Slytherin stond Sylvana op en knuffelde me haast dood. ‘Sylv… ribben… lucht’ perste ik er uit. Gauw liet ze me los en mompelde ‘Sorry’ ik wreef even over mijn ribben en zei ‘Maakt niets uit’ en ging tussen haar en Draco zitten.