You're my everything. And that will never change! [155]
Deel 155.
We liepen langs een klein winkeltje waar ze jurken verkochten. Tom trok me naar binnen. Er was niemand in de winkel, op de kassamedewerkster na dan.
Tom was druk bezig met zoeken en ik stond maar een beetje naast hem. Ik zag niet zoveel boeiends hangen. Tom hield de een na de andere jurk omhoog. Maar ik vond ze allemaal niet goed genoeg.
“Kom Tom, hier hebben ze niets. Het ziet er allemaal veel te goedkoop uit.”
“Oké, daar heb je wel gelijk in.”
We liepen de winkel uit, slenterde door de winkelstraten en keken in de etalages.
VEEL PLEZIER!!!
xx xElise
..
Precies voor dezelfde winkel bleven Tom en ik staan en keken naar een prachtige donkerblauwe jurk die er perfect uit zag en ook nog eens bij Tom zijn kleding zou passen.
“Die moet ik hebben.” Zei ik zacht.
We liepen de winkel in en vroegen aan de winkelmedewerkster of ze nog die donkerblauwe jurk in maat 34/36 hadden.
“Ik ga even voor u kijken.” Zei ze.
Ze liep naar het magazijn achter de winkel en kwam even later terug met de donkerblauwe jurk in haar handen. Ze hield hem beet alsof hij elk moment kon breken als je hem verkeerd beet had.
“Kijk eens, alstublieft. U kunt daar hem even passen.”
Ze overhandigde de jurk voorzichtig aan mij en wees naar de paskamers.
Ik knikte, liep naar de paskamers en nam de eerste die vrij was.
Tom ging op de bank zitten tegenover de paskamer en pakte een tijdschrift die naast hem op het tafeltje lag.
“Tom?” zei ik terwijl ik het gordijntje wat opzij schoof.
Tom keek op.
“Kan je even helpen? Ik krijg die rits niet verder omhoog, ik kan er niet meer bij.”
Tom stond op en trok de rits verder omhoog.
Ik draaide me om en keek in de spiegel.
“Beeldig. U kunt die kleur goed hebben.” Zei de medewerkster die was aan komen lopen. “Mag ik vragen voor welke gelegenheid het is? Dan kan ik misschien kijken voor schoenen voor u.” zei ze beleefd.
Er zijn nog geen reacties.