You're my everything. And that will never change! [142]
Deel 142...
was passiert in 141:
Buiten sneeuwde het en Tom, Gustav en Georg waren sneeuwballengevecht aan het houden in de tuin. Bill had eerst ook meegedaan, maar was net naar binnen gekomen.
Ik zette een kop met dampende koffie voor hem op tafel.
“Dank je.” Zei hij en schonk me een dankbare glimlach.
We kletsten wat over koetjes en kalfjes en hadden samen ontzettend veel lol. Bill maakte constant grappen, waar ik weer een grap overheen maakte. We kregen om de haverklap de slappe lach.
VEEL PLEZIER!!!
xx xElise
..
De schuifpui ging open en drie verkleumde jongens kwamen naar binnen gelopen.
Ik schonk voor hun en voor Bill en mezelf een kop warme koffie in en zette het op tafel.
Tom kwam naast me zitten en sloeg zijn armen om mij heen. Zijn handen liet hij rusten op mijn arm.
Zijn handen waren ijskoud toen hij mijn warme huis raakte, waardoor ik een stukje opzij sprong.
Verbaast keek Tom me aan.
“Je hebt koude handen.” Zei ik en kroop weer naar hem toe.
Opnieuw sloeg Tom zijn armen om me heen, maar liet zijn handen niet op mijn arm rusten.
Ik bereidde me voor op zijn koude handen, pakte zijn handen beet en legden ze op mijn arm. Ze voelden nog steeds koud aan, toen ze mijn huid raakte. Maar al snel maakte de kou plaats voor de warmte, die van mijn lichaam kwam.
We kletsten nog wat en kregen weer de slappe lach. Tegen half 12 besloten om maar naar bed te gaan.
“Welterusten.” Zeiden we tegen elkaar.
Iedereen liep zijn eigen slaapkamer in, op naar hun warme bedje.
Niet veel later was het doodstil in het huis en sliep iedereen vredig en rustig.
REACTIES ALSTUBLIEFT.
Er zijn nog geen reacties.