You're my everything. And that will never change! [135]
haalllootjes
Ik had weer veel inspiratie, dus hier zijn er dan weer een paar.
What happened in 134:
Ik lag net lekker weg te dromen en lag bijna op het randje van de slaap, toen ik de deur hoorde open gaan. Evn later voelde ik het bed bewegen.
Ik deed één oog open en zag Tom naast me liggen.
“Heb ik je wakker gemaakt?” vroeg Tom.
“Nee, ik sliep nog net niet.”
En ik sloot weer mijn ogen. Langzaam maar zeker voelde ik me weer wegzakken. Half bewust en half onbewust, kroop ik naar Tom toe en sloeg mijn armen om hem heen.
Meestal lag ik in zijn armen, maar nu was het andersom. Nu lag hij in mijn armen.
Hij nestelde zich dicht tegen mij aan. Ik voelde zijn buik op en neer gaan tegen mijn buik. Ik drukte nog een kus op zijn haargrens, voordat ik helemaal in slaap viel.
VEEL PLEZIER!!!
xx xElise
..
Het was avond, half 7.
Gustav stond in de keuken het eten klaar te maken. Bill en Georg waren bezig in de repetitieruimte. En ik zat samen met Tom op de bank, naar de televisie te kijken.
Ik zag de beelden, hoorde de stemmen. Maar ik kon niet vertellen waar het nou eigenlijk over ging. Er drong gewoon niets tot me door. Als een zomie staarde ik naar de televisie.
Tom had zijn armen om me heen geslagen en kietelde me op mijn arm. Het bezorgde me kippenvel, maar het voelde lekker aan.
Ik kroop nog eens lekker dicht tegen hem aan, leunde met mijn hoofd tegen zijn borstkas en sloeg mijn ogen dicht. Mijn hoofdpijn was nog steeds erg, ook al had ik 2 aspirientjes ingenomen.
De warmte van Tom maakte me soezerig. Af en toe sukkelde ik dan ook weg. Maar na een tijdje werd ik dan weer wakker van de televisie of van Tom die net een beetje ging verzitten.
Gustav zette het eten op tafel. Hij liep naar de zolder, om Bill en Georg te halen. Tom en ik stonden op en liepen richting tafel.
Ik moest eten, van de dokter, van Tom, van Bill, Gustav en Georg en nog het meest van mezelf. Maar mijn lichaam weigerde het.
Toen ik naar het eten keek, kreeg ik het Spaans benauwd en werd alles wazig voor me. Ik greep naar de stoelleuning om niet om te vallen.
Tom keek me bezorgd aan.
“Gaat alles goed, Lean?”
Ik probeerde te knikken.
De benauwdheid ging weg en ik kon weer gewoon alles zien, zonder wazigheid. Ik schoof de stoel naar achteren en ging aan tafel zitten.
Tom nam naast mij plaats en legde zijn hand op mijn bovenbeen.
“Wat gebeurde er?” vroeg hij.
“Ik kreeg het benauwd en alles werd wazig door de geur van het eten. Maar het gaat wel weer.” Stelde ik hem gerust.
Gustav, Georg en Bill kwamen de woonkamer ingelopen en kwamen ook aan tafel zitten.
Er zijn nog geen reacties.