Operation Lone Thorn

"Strike 1, jullie prioriteit is het beschermen van de burgers."

De stad brandde. Gegil en sirenes weerklonken door de lucht.
"Dit gaat een mooie dag worden," mompelde Lebedev.
"Inderdaad."
"Gelukkig is Dimitri er weer om voorop te lopen," zegt Garrus blijmoedig. Dimitri kijkt hem woest aan maar zegt niks.
"Stil jullie! Kijk voor ons." Applejack wees naar een brandende auto voor ons, waar een man naast stond. Een overlevende! Ik beval Lebedev om vooruit te rennen aangezien hij getraind was in eerste hulp, maar hij had nog nauwelijks een paar stappen gezet of hij werd gezien door een stel floaters. Hadden ze nou echt een val opgezet met menselijke schilden?


Garrus schoot onmiddelijk de eerste neer. Dimitri en ik renden naar voren. Hij zag de tweede floater, die dekking had gezocht achter een politie auto met een man voor zich.

"REN VOOR DE AFSCHUWWEKKENDE VREES DIE ANJA IS!" Schietend met zijn shotgun slaagde Dimitri in de floater te dwingen een andere positie te kiezen zonder te man te raken.
"Afschuwwekkende Anja?" Dimitri leek het niet te horen. Ik zou toch maar eens later moeten navragen of ie doorhad hoe debiel dat klonk.

We liepen naar voren. Er was een groep mensen voor ons. Toen kwamen uit de duisternis achter hen nieuwe aliens tevoorschijn. Vreemde, nieuwe wezens die ik niet herkende.

Ze leken op paarse spinnen of insecten met klauwachtige poten. En ze waren taai: Met zijn vieren begonnen we te schieten op een van hen, en hij overleefde.

Het was echter duidelijk dat de aliens niet op konden tegen Garrus en zijn elvenogen, zoals Dimitri zo vaak spottend zei: Met een enkel schot legde hij de andere spin om.

Was er nog een over, zwaargewond maar wel dichtbij vier burgers die zich trillend achter vuilnisbakken en bankjes verscholen.

Om ze niet in gevaar te brengen rende Dimitri naar voren terwijl hij zijn legen Anja opborg en zijn pistool trok, waarmee hij het wezen een aantal keer door het hoofd schoot voor het hem kon aanvallen.

Lebedev rende snel achter hem aan en beval de mensen om te rennen naar de Skyranger, waarna hij dekking zocht achter een vuilnisbak.
Uit de rook en duisternis verschenen nog drie floaters. Dat konden we totaal niet gebruiken: Dimitri stond nog niet in dekking, ik, Lebedev en Garrus stonden in een slechte positie en onze wapens waren bijna leeg. Applejack schoot op een van de floaters maar mistte. Hoe gingen we nu die dingen doden?
"Joe, mijn rocket launcher! Mag ik die gebruiken?" Applejack keek me aan vanachter de auto waar ze verscholen zat. Er waren twee burgers vlakbij de floaters. Dit zou heel gevaarlijk worden. Maar we hadden niet veel keus. Daarom gilde ik "Ja! Maar zorg dat je goed richt!" terug.

Applejack trok haar rocket launcher tevoorschijn en schoot een raket af op de floaters, die verdwenen in een vlammenzee. De vrachtwagen explodeerde ook. We renden ernaartoe. De twee die we gezien hadden hadden wat blauwe plekken en lichte brandwonden maar waren niet in levensgevaar. Achter de vrachtwagen vonden we echter een derde persoon, een jonge vrouw. Ondanks verwoede pogingen slaagde Lebedev er niet in haar te stabiliseren, noch om haar te reanimerern toen haar hart stopte.

De missie was succesvol, maar ik vrees dat Applejack dit sterfgeval zich ernstig zal aantrekken. Ik neem het mezelf ook kwalijk. Ik ben squad leider, het was mijn verantwoordelijkheid. Ook al was ik niet in zo'n goeie positie als zij, zo'n gevaarlijk schot had ik moeten nemen, als meest ervaren soldaat ter veld.