Last 2.

Zonder adem te halen staarde ik naar de radio die me net had verteld dat ik misschien een geest had gezien, maar dat kon toch niet? Geesten bestonden niet het kon gewoon niet. Twee handen pakte mijn schouders stevig vast en ik voelde hoe mijn hart een paar slagen over sloeg. Ik hapte naar adem en staarde angstig voor me uit, angstig voor wat me te wachten stond. Ik voelde warme adem tegen mijn nek en ik begon te trillen op mijn benen. Mijn ogen vulde zich met tranen ik voelde hoe de persoon achter mij adem haalde en het weer uit blies. ‘Ssst ik ben het maar’ fluisterde een bekende hese stem. Ik liet de lucht die ik had vast gehouden in mijn longen vrij en draaide me om. Harry’ groene ogen keken me bezorgt aan. Hij trok me naar zich toe en sloeg zijn armen om me heen. ‘Gaat het?’ vroeg hij ik kon de bezorgdheid in zijn stem horen en ik knikte. Het liefst zou ik zo voor altijd willen blijven staan. Veilig in Harry’ sterke armen, maar helaas had het lot iets anders voor ons in petto. De deurbel klonk door het appartement en ik keek geschrokken op.
‘Louis wat was er gebeurd?’ vroeg Harry terwijl hij zijn handen liet zakken. Ik zag in mijn ooghoek hoe Liam naar de gang toe liep om de deur open te doen, ik keek Harry weer aan. ‘Niets’ antwoordde ik kort en rende naar Liam toe. ‘Ik doe de deur wel open, ruim jij de kapotte kerstbal maar op’ zei ik met een neppe glimlach. Hij leek er in te trappen en hij liep terug naar de kerstboom om het zooitje op te ruimen. De deurbel herinnerde me dat er iemand buiten in de kou stond te wachten. Ik holde snel de gang in en liep naar de deur toe. Ik legde mijn handen op de deur klink en net toen ik de deur wou open doen zag ik haar weer. Ze keek me aan met haar droevige ogen en deed haar mond weer open. Ik wist niet meer hoe ik moest adem halen en staarde verslagen naar het kleine raampje naast de deur. De emotie in haar ogen leken te veranderen. Het zielig kijkende meisje staarde me nu kwaad en jaloers aan. Ik deinsde achter uit en voelde mijn hart in mijn keel kloppen. ‘‘Help’’ vormde ze weer met haar lippen. Als blikken konden doden was ik nu al gecremeerd. De deurbel deed me schrikken en ik kon een gil niet meer tegen houden. Na bevend van wat ik had gezien deed ik de deur open en glimlachte nep toen ik Danielle voor de deur zag staan.
‘Louis je hoeft niet net alsof te doen dat alles goed met je gaat, ik weet toch wat er gebeurd is’ zei Danielle rustig waarna ze me in een knuffel trok. Ik was bang om weer naar het raampje naast de deur te kijken, maar deed het toch. Opgelucht zuchtte ik de spanning eruit ze was weg, voor nu tenminste. Wacht eens, hoe wist Danielle wat er net gebeurd was? ‘W-wat bedoel je?’ stotterde ik. Danielle pakte me vast bij mijn schouders en keek me onderzoekend aan.
‘Ik weet dat het uit is met Eleanor’ zei Danielle zachtjes. ‘O… dat’ zei ik waarna ik naar de grond keek. ‘Het komt allemaal wel weer goed, je vindt de ware heus wel’ zei Danielle sentimenteel. Ik knikte kort. Ze mocht dan weten dat het uit was, maar niet de rede waarom. Wekenlang had ik met een brok in mijn keel rond gelopen. Wekenlang had ik op het punt gestaan om het uit te maken en drie dagen geleden had ik eindelijk de knoop door gehakt. Ik zag Eleanor haar gezicht nog zo voor me. Haar ogen stonden droevig en er rolden een paar verdwaalden tranen over haar wangen. Ze had gevraagd of ik een ander had, of ik verlieft was geworden op een ander. Ik had tegen haar gelogen. Ik had gezegd dat de liefde gewoon over was. Al was dit ook waar geweest, maar er was wel een ander geweest die ik maar niet uit mijn gedachtes wist te krijgen hoe graag ik dat ook wilde het lukte gewoon niet.
‘Jij niet?’ vroeg Danielle ik keek haar even vragend aan en ze schoot in de lach. ‘Ik vroeg of je zin had in het feest’ zei ze. Ik knikte kort en liep voor haar de gang uit en zag daar weer de jongen staan die ik maar niet uit mijn hoofd kon krijgen. De jongen die mijn hart sneller deed laten kloppen. De jongen die mijn beste vriend was en die ik nooit, maar dan ook nooit ging vertellen hoe ik over hem dacht. Het zou onze vriendschap verpesten. Toen dacht ik nog dat dit de moeilijkste keuze in mijn leven zou zijn. De liefde of een fantastische vriendschap, maar helaas kwam ik later nog voor een veel moeilijkere keuzen te staan.

Ja je had gelijk Moonlight1D . Omdat ik gewend ben om Daniëlla te schrijven, schreef ik dat automatisch en ik was weer eens zo stom om het niet even over te lezen .