You're my everything. And that will never change! [123]

..
“Leande, wanneer kom je nu met mij spelen?” vroeg Anna voor de zoveelste keer.
We waren alles in de woonkamer aan het goedzetten en Anna liep constant in de weg.
“Straks Anna, als ik klar ben had ik gezegd. Ga nu maar even fijn boven spelen.”
Ik duwde haar de kamer uit. Hopelijk zou ze nu wel een keer luisteren. Ik ging verder met Tom en Bill helpen, die de bank op zijn plaats moesten krijgen.
“Waar moet hij heen?” vroeg ik.
“Hij moet om de tafel heen te komen staan.” Zei Bill.
Hij pakte een kant op en Tom de andere kant. Ik pakte hem in de hoek op.
“3, 2, 1.” Telde Bill af.
Met zijn drieën tilden we de bank tegelijk op.
We droegen de bank naar de plek waar hij moest staan.
“Hier goed?” vroeg ik.
De bank werd nu toch wel heel erg zwaar.
Bill knikte en we lieten de bank zakken. Met een zachte plof kwam op de grond.
“En nu het volgende.” Zei ik.
“De stoelen, ze staan in de keuken.” Zei Bill.
Samen met Bill liep ik naar de keuken. Daar stonden 2 hangstoelen die bekleed waren met zilver leer. We pakten 1 stoel op en droegen hem naar de woonkamer, waar we hem tegenover de bank zette.
“Ga er maar weer bij zitten, hoor.” Zei ik chagarijnig tegen Tom.