Five

Hannah


De volgende twee lesuren vlogen voorbij. Ik had gevraagd of ik naar huis mocht met het excuus dat ik me niet goed voelde, maar de mensen van het secretariaat geloofden me duidelijk niet. Ik kijk even rond en als ik Louis en Harry aan een tafeltje zie zitten, loop ik naar hun toe. Lisa zat aan de andere kant en ik was zeker niet van plan om naar haar toe te gaan. Bitch. 'Waar is Lisa?' vraagt Harry als ik alleen naast hem neerplof. Op dat moment komen ook Niall, Liam en Zayn erbij zitten. 'Daar, ergens', antwoord ik terwijl ik met mijn hoofd naar haar knik. 'Ruzie?' Twijfelend kijk ik Harry even aan maar knik dan. Ze halen even fronsend hun wenkbrauwen op. Lisa en ik hadden eigenlijk nooit ruzie. We waren het wel niet altijd met elkaar eens, maar meestal zweeg ik dan gewoon omdat zij toch altijd doorgaat tot ze gelijk krijgt. 'What happened?' 'Ik zei iets wat ze duidelijk niet leuk vond, waarop zei iets terug zei wat nogal...kwetsend was.' Meer wilde ik er eigenlijk niet over zeggen. Ik wilde hun niet vertellen dat mijn vader mijn moeder blijkbaar al lang bedroog. Dat hij zijn gezin niet de moeite waard vond om te blijven. Dat hij gewoon is weggelopen voor zijn problemen in plaats van ze op te lossen. 'Wat zeiden jullie dan?' vroeg Niall nog steeds een beetje verward. 'Maakt niet uit', mompel ik zacht. Ze knikten begrijpend als teken dat ze door hadden dat ik er niet verder over wilde praten. 'Bij wie zit Lisa nu?' was het eerste wat Zayn zei sinds hij hier zat. Ik kijk weer even haar kant uit en trek grote ogen als ik zie bij wie ze zit. Het was de jongen waarmee ze Zayn had bedrogen. Ik heb totaal geen idee of Zayn weet met wie ze hem bedrogen heeft, dus besluit ik dat maar niet te zeggen. 'Jake.' Blijkbaar merkt hij toch op dat ik met grote ogen naar hun keek. 'Is er wat met hem?' vraagt hij dan. Zou ik het zeggen of niet? 'Dat is...' Ik maak mijn zin niet af in de hoop dat hij wel begrepen heeft wat ik ermee bedoel. 'Oh', is het enige wat hij uitbrengt. Ik geef toe dat ik hem niet echt graag mocht, omwille van zijn machogedrag en redelijk groot ego, maar ik vond het oprecht zielig voor hem. 'Zullen we morgen met z'n allen naar de bios gaan?' verbreekt Louis de ongemakkelijke stilte. Om eerlijk te zijn weet ik niet of die 'we' ook op mij sloeg, dus zwijg ik maar. Wanneer iedereen instemt blijft Louis me afwachtend afkijken. 'Ik ga Lisa niet meevragen hoor.' Ik knik even zachtjes en stem dan toch toe. Anders zit ik toch maar weer heel de woensdagmiddag thuis terwijl ik mijn moeder probeer te troosten. Een zachte zucht ontsnapt even en ik neem snel een hap van mijn broodje om te verhinderen dat er nog meer zuchten volgen.