You're my everything. And that will never change! [103]

..
“Oh, eindelijk zijn jullie er. Ik was zo ongerust.”
Mijn vader omhelsde me alsof ik jarenlang weg was geweest.
“Papa, wil je me alsjeblieft los laten. Je keelt me zowat.” Piepte ik met een hoge stem.
“Oh, sorry.” Snel liet hij me los. “Maar ik was zo ongerust. Het is niets voor jou om te laat te komen.”
“Ik heb het toch al uitgelegd, pap. En laten we alsjeblieft naar binnen gaan. Ik heb het ijskoud.”
We liepen naar binnen, hingen onze jassen op en ging de woonkamer in.
Anna zat voor de tv en toen ze ons opmerkte rende ze onze kant op. Ze rende me voorbij richting Bill, die op zijn hurken ging zitten om een knuffel te geven.
“Volgens mij heeft ze een nieuwe oppas gevonden.” Zeiden Tom en ik lachend.
“Nou, dat laten we toch mooi aan jou over, Lean.” Zei Bill.
Hij tilde Anna op.
We gingen zitten en mijn vader liep samen met Tom naar de keuken om wat te drinken in te schenken.
“Nee! Ik wil bij jou én Leande blijven!” riep Anna.
“Maar dat blijft ook nog wel even zo. Maar ons huis is bijna af en dan gaan wij weer naar huis.” Zei Bill.
“Nee, je mogen niet naar huis. Jullie moeten hier blijven.” riep Anna en klemde zich aan Bill zijn shirt vast.
“Maar Anna, Tom en Bill moeten weer gaan werken. Net zoals papa en mama doen.” Zei ik tegen Anna terwijli k naast Bill ging zitten.
“En dan zijn wij pas heel laat thuis of soms zijn we heel lang niet thuis. Soms wel eens 3 maanden en dan kunnen wij niet voor jou zorgen.” Zei Bill.
Hij probeerde de greep van Anna losser te maken om zijn shirt te redden, die onderhand op scheuren stond. Zo stevig hield Anna hem beet.
“Kan ik dan niet mee?” vroeg Anna.
Ze keek Bill aan met van die zielige, twinkelende hondenoogjes.
“Nee meissie. Dat gaat niet. Je zal dan bij je ouders of Leande moeten blijven. Maar ik weet het goed gemaakt. Als wij vrij zijn, mag je altijd een nachtje komen slapen. Goed?”
“Ja.” Riep Anna blij.
“Wat is er goed?” vroeg Tom die samen met mijn vader de keuken uit kwam lopen.
“Dat ik bij jullie mag komen slapen als jullie vrij zijn.” Zei Anna vrolijk.
“Oh, dat is goed hoor. Als je Leande maar meeneemt.” Zei Tom.
Hij zette de galzen op de tafel en kwam naast me zitten. Hij trok me tegen zich aan, sloeg zijn arm om me heen en zoende me.
“Jaja. Zo is het wel genoeg, Tom. Wij zijn er ook nog.” Zei Bill.