Hoofdstuk vijf. || YWBL

Zaterdagmiddag
De afgelopen dagen zijn echt langzaam voorbij gegaan. Al sinds vorige week kijk ik uit naar dit moment. Met een glimlach op mijn gezicht en oordopjes in mijn oren, mijn mobiel die 'Tears on your pillow' afspeelt en Cody die me opwacht op het station. Alles is perfect, deze dag ook. De zon schijnt en een bericht maakt me wakker uit de droom die uitkomt. De trein stopt, een teken dat ik moet uitstappen. Ik loop over het perron en zie Cody staan bij de trap, die leidt naar de uitgang. Ik glimlach en loop naar hem toe. Hij geeft me een knuffel en begroet me. Mijn glimlach wordt breder. Hij loopt de trap op, en zonder woorden snap ik wat hij wilt zeggen. Ik loop achter hem aan. Samen lopen we door L.A. we doen eigenlijk helemaal niks, maar toch voelt dit zo goed. We hebben de hele tijd nog geen woord gezegd, maar toch snappen we elkaar. Ik wil dat dit gevoel nooit meer stopt.

Zaterdag avond
Maar aan alles komt een einde, ook aan deze dag. Ik neem afscheid ookal wil ik dat niet. Ik wil hier blijven, hier in L.A. Hier op het station, het in het mooie Los Angeles. Mijn trein stopt. Ik kijk Cody aan en hij glimlacht. Zonder er bewust van te zijn voel ik twee zachte lippen op de mijne. Ik hoop dat die trein nu wegrijd, zodat ik moet wachten en nog even bij hem kan zijn. Ik geniet, ook na de kus. Hij glimlacht, net als ik. 'Byee.' zegt een zacht teleurgestelde stem. Ik geef hem nog snel een knuffel en loop de trein in. Ik ga op een stoel bij het raam zitten en glimlach naar hem. Ik zwaai hem na en zodra de trein vertrekt, is het net alsof ik nu de allerergste nachtmerrie droom.