You're my everything. And that will never change! [110]

..
“Wie?” vroeg Bill die de keuken in kwam lopen.
“Anna. Ze kan toch wel komen vanmiddag. Jij zult haar alleen moeten ophalen en weer terug naar school brengen, want ik weet niet precies waar het is en jij wel.”
Tom schonk een kop koffie voor zijn broer in en gaf hem het aan hem.
“Oh, oke. Thanks, hé.”
Bill kwam aan tafel zitten en begon met ontbijten.
Ik at mijn ontbijt op en ging naar boven om mijn spullen te pakken. Ik pakte mijn schoolboeken, gooide ze in mijn tas, zocht mijn roze sjaal en pet en rende met mijn tas in mijn hand naar beneden.
“Ga je mee, Anna? Dan gaan we naar school.” Riep ik toen ik langs de keuken liep.
Snel trok ik mijn schoenen en jas aan en wierp een blik op de klok. Kwart voor 8. nou, moest ik nog gaan doorfietsen ook.
Anna trok ook haar schoenen en jas aan.
Tom en Bill kwamen de hal ingelopen.
“Tot vanmiddag jongens.” Zei ik.
Ik gaf ze allebij een knuffel en een kus.
Anna volgde mijn voorbeeld. Tom en Bill ging allebij op hun hurken zitten om Anna een knuffel en een kus te geven.
“Tot vanmiddag.” Zei Anna.
Daarna liep ze achter mij aan naar buiten. Ik pakte mijn fiets uit de garage en Anna klom achterop.
“Zit je goed?” vroeg ik.
Anna knikte.
Ik zwaaide nog een keer naar de jongens, die in de deuropening stonden.
“Ga naar binnen. Straks vatten jullie kou.” Riep ik naar ze.
Daar stapte ik op mijn fiets en fietste weg.