Hoofdstuk vier. || YWBL

In de laatste pauze zit ik naast tegenover Caitlin in de aula. We hebben net wat in de kantine gehaald. We praten een beetje over wat we in het weekend gedaan hebben. Ik vertel haar hoe mijn weekend was en ze gelooft het niet. Midden in mijn uitleg komen Sanne en Hailey erbij zitten. Sanne begint over haar weekend te vertellen. Ik voel hoe mijn mobiel trilt, en me helpt om wakker te blijven terwijl ze de meest stomme dingen verteld. Ik zie dat het van Cody is en kan het niet laten om te glimlachen. Sanne die een nogsteeds aan het praten is, stopt en kijkt naar mij. 'Heb je je prins op het witte paard gevonden?' Haar nieuwsgierige ogen kijken naar mijn mobiel in de hoop dat ze het kan lezen. Ik draai het schermpje en schud mijn hoofd. 'Nee, nog niet..' zei ik, ookal wist ik dat het nooit iets zou worden tussen mij en Cody. Dat kon alleen in dromen, iets hebben met zo'n perfect persoon. Ik buig me wat meer naar beneden, als teken dat ze erover op moeten houden. Maar Sanne begrijpt dat niet en gaat gewoon verder met haar vragen. Wat is zijn naam? Waar komt hij vandaan? Hoe oud is hij? Zijn een aantal vragen waarvan ik denk dat het hun helemaal niets aangaat. Ze blijft aandringen, maar gelukkig haalt de bel me uit deze situatie. Ik sta op, stop de laatste hap van mijn broodje in mijn mond, slik hem door en loop naar mijn volgende en laatste les. Een uurtje Frans en dan is deze schooldag voorbij. Ik ga ergens achteraan zitten, pak mijn boek uit mijn tas en lees snel Cody zijn bericht:

Het is een raar gevoel nu je weer weg bent, en je denkt vast dat ik je al vergeten ben.. Maar in die twee dagen tijd is er veel veranderd. En daarvoor ben je ik zo erg dankbaar. Hoop je snel nog eens te zien. xx-

Mijn leraar komt binnen en ik stop mijn mobiel weg. Ik sla mijn boek op de goede bladzijde open. Ik pen wat in mijn schrift maar let niet op. De woorden die Cody schreef waren zo lief, dat ik nu meteen terug wil. De afgelopen twee dagen eindeloos opnieuw wil beleven. Ik tik even met mijn pen op de tafel en kijk naar buiten. De zon is verdwenen achter de wolken en de lucht staat grijs. De eerste druppels van een regenbui tikken tegen het raam. Normaal zou ik er anders op reageren, maar vandaag boeit het me niet.