You're my everything. And that will never change! [87]

..
Donderdag, de dag dat mijn moeder begraven zou worden.
Mijn wekker ging af en ik drukte hem zuchtend uit.
Ik had dus echt geen zin in vandaag.
Langzaam werd Tom ook wakker.
“Goedemorgen.” Zei ik tegen hem en gaf hem een zoen. Daarna klom ik uit bed.
“Nou is het zo leeg hier zo.” Zei Tom en trok een zielig gezichtje.
Lachend gaf ik hem nog een kusje.
Hij trok me op zich en haalde mijn elastiekje uit mijn haar.
“Zo, dat is beter.”
Hij begon met mijn haar te spelen.
“Is het leuk?” vroeg ik.
Ik schudde mijn hoofd en kietelde hem met mijn haar.
“Hé, houd eens op. Dat kietelt.” Zei Tom lachend en hij probeerde mijn haar uit zijn gezicht te vegen.
Ik lachte. “Moet je maar niet het elastiekje uit mijn haar halen.”
Ik pakte het elastiekje uit zijn handen, deed een staart in mijn haar en kroop van Tom af.
“Ik ben douchen.”
Ik negeerde de blik van Tom. Je kon van zijn gezicht aflezen dat hij mee wou. Ik wou dat niet, niet vandaag in ieder geval.
Ik pakte mijn nieuwe jurk van het haakje.
Hij was lang, zwart en chique. Ik was gister samen met Tom en Bill de stad ingegaan voor een geschikte outfit voor de begravenis.