100STE HOOFDSTUK (extra lang)

~Louis

'Wat is er nu?' vroeg haar mama.
'Jess is ....' zei ik.
'Wat?' vroeg ze.
'Jess is ontvoerd door haar ex.' zei ik.
'Hoe kan dat? Waar is ze?' vroeg Jess haar mama in paniek.
'Ze is gisteren niet naar huis gekomen en ze heeft gebeld met een anoniem nummer.' zei ik.
'We gaan haar zoeken.' riep haar vader en liep naar buiten, haar mama liep hem achterna en ik zat daar.
Niet veel later kwamen Liam, Zayn en Yardéna terug thuis.
'zijn ze er nog niet?' vroeg Yardéna.
'Jawel, maar toen ik het hun vertelde zijn ze direct weggegaan om haar te zoeken.' zei ik.
'Oei das minder.' zei Liam.
'Ik had gehoopt dat we een super goed gesprek zouden hebben maar nee.' zei ik met tranen in mijn ogen.
'Ja, maar ze komen wel terug dat is begrijpelijk dat ze dood ongerust zijn het is hun dochter.' zei Zayn.
'En het is mijn verloofde.' zei ik en liep naar boven.
'Sorry, ik bedoelde het niet zo.' zei Zayn en kwam bij me op bed zitten.
'Ik mis haar gewoon zo.' zei ik wenend en gaf Zayn een knuffel.
'Wij allemaal Lou, wij allemaal.' zei Zayn troostend.
'Ik heb goed nieuws.' zei Dena plots die in de deuropening stond.
Ik keek snel op om te hopen dat het over Jess ging gaan.
'Sorry Lou geen nieuws van Jess maar Niall heeft Harry gevonden ze zitten in het park ze komen zo snel mogelijk.' zei ze.
'Dat is toch al iets.' zei ik. Ik veegde mijn tranen af en ging terug naar beneden.

~Jessica

'Je doet jezelf alleen maar verdriet aan door naar die foto's te kijken.' zei Simon en trok ze uit mijn handen en scheurde ze in kleine stukjes.
'Nu ga je te ver!' riep ik en begon hem te schoppen. Simon verdedigde zich zelf en hield me stevig vast.
'Mijn arm!' riep ik uit van de pijn.
'Sorry, sorry.' zei Simon snel en liet me los.
Ik hield mijn arm tegen mijn borst en begon te wenen van de pijn.
'Het spijt me.' zei hij en wou me een knuffel geven.
'Ga weg!' schreeuwde ik en probeerde hem weg te duwen.
'Ben je boos?' vroeg hij.
'Ja, ik haat u!' riep ik.
'Je zal me nog je hele leven zien hoor.' zei hij.
'Vergeet dat maar.' zei ik.
'Wat ga je doen ehj?' vroeg Simon en duwde me tegen de muur.
'De politie vind je wel.' zei ik.
'Nee, toch niet de enige die weet waar ik kan zijn is mijn moeder en die komt hier nooit.' zei hij.
'Het kan me niet schelen ik geraak hier uit op de een of andere manier.' zei ik.
'Ik zou maar een heel goed plan verzinnen schatje.' zei hij en wou me kussen
'Durf niet ehj!' riep ik.
'Later, ik begrijp dat je er nu nog niet klaar voor bent.' zei hij en wreef over mijn kaak.
'Ga weg!' schreeuwde ik.
'Simon? Wie is daar?' hoorde ik iemand zeggen.
'Ik dacht dat niemand jou hier wist wonen.' zei ik.
'Hou je mond bitch.' zei hij en liep snel de kamer uit waardoor hij vergat de deur op slot te doen. Ik nam snel mijn portemonnee en deed stil de deur open. Ik hoorde ze praten in de living dus liep ik stil naar de keuken waar ik een mes uit de la nam en via de achterdeur de tuin in liep. Ik liep een bos door zonder te weten waar ik was. Ik bleef lopen tot ik op een baan kwam die ik herkende. Mijn plan was om naar het park te lopen waar veel mensen waren en met de tram naar huis te gaan. Mijn arm deed nog altijd verschrikkelijk veel pijn en ik was bang dat hij gebroken was. Onderweg keken de mensen wel raar naar me omdat op sommige plaatsen mijn kleren kapot getrokken waren, mijn haar lag warrig, ik had een blauw oog en had een mes in mijn handen. Toen ik midden in het park stond voelde ik plots 2 handen op mijn schouders. Ik keek geschrokken voor me en draaide me snel om en hield mijn mes klaar.
'Jess?' vroeg Harry.
'Harry.' zei ik geschrokken en liet het mes vallen en gaf hem een stevige knuffel en begon te wenen.
'Het was verschrikkelijk, ik was zo bang.' zei ik wenend en in paniek.
'Sssssttttt.' zei Harry terwijl hij door mijn haar wreef.
'Harry!' hoorde ik plots iemand roepen. Ik draaide me om en zag in de verte Niall staan. Ik liet Harry los en liep in Niall zijn armen.
'Niallie!' riep ik.
'Hey meisje, gaat het?' vroeg hij en drukte me stevig tegen zich aan. Ik voelde plots 2 armen rond me en zag dat Harry me ook knuffelde.
'Je weet niet hoe ongerust we waren.' zei Niall.
'Sorry en ik was mega bang ik dacht dat ik jullie nooit meer zou zien.' zei ik wenend.
'Het is voorbij.' zei Niall en gaf me nog een stevige knuffel.
'Auw!' riep ik.
'Wat is er?' vroeg Harry bezorgd.
'Mijn arm, ik denk dat hij gebroken is.' zei ik.
'Dan moeten we naar de dokter.' zei Harry.
'Nee, eerst naar huis alstublieft.' zei ik.
'Ok, en hier mijn sjaal voor je arm.' zei Niall.
'Bedankt.' zei ik en Harry en Niall ondersteunden me naar huis. Hoe dichter we kwamen hoe meer ik begon te wenen.
'Nog 1 straat.' zei Harry.
'Ik ben duizelig.' zei ik en viel bijna.
'Hey Jess komaan ehj meisje.' zei Niall lief.
'Het lukt wel.' zei ik en we liepen verder.
Opeens bleven we voor een deur staan.
'We zijn er.' zei Niall en maakte de deur open.
Liam, Zayn en Yardéna stonden met open mond te kijken toen Harry en Niall me naar de zetel hielpen.
'Jess, Jess!' riepen ze alle 3 in koor en kwamen naast me zitten.
'Niet te wild ze is nog niet echt in orde.' zei Niall.
'Louis?' vroeg ik.
'Ik ga hem halen.' zei Zayn.
Ik hoorde Louis naar beneden lopen.
'Liefje!' riep hij en barste in tranen uit. Ik begon ook te wenen en gaf hem een super dikke knuffel en daarna volgde er een passionele kus.
'Het was verschrikkelijk liefje.' zei ik wenend.
'Wat is er allemaal gebeurdt?' vroeg Harry.
'Op de parking van de winkel kwam ik mijn ex tegen hij was boos dat ik het ooit uitmaakte. Ik wou weg lopen maar hij trok me in zijn auto. We reden naar een afgelegen huis. Ik kreeg amper eten en moest bellen naar u dat ik nooit meer terug kwam maar dat deed ik natuurlijk niet en hij sloeg me bewusteloos. En van de morgen scheurde hij mijn foto's die in mijn portemonnee zaten en ik werd razend en toen heeft hij mijn arm mega veel pijn gedaan en plots riep er iemand en hij liep weg en zo ben ik ontsnapt en in het park waren Harry en Niall daar plots.' zei ik aan 1 stuk door, en nam mijn arm vast omdat die heel veel pijn deed.
'We gaan eerst naar het ziekenhuis schat.' zei Louis en ik legde mijn hoofd tegen zijn borst.
'Noa en Lux.' zei ik.
'Straks eerst je arm laten verzorgen.' zei hij.
'Ik ga wel mee.' zei Yardéna.
'Danku.' zei ik en we vertrokken naar het ziekenhuis.