Three

Hannah


Wanneer ik Lisa thuis heb afgezet, rijd ik naar huis en parkeer ik mijn auto voor de deur. Ik vis mijn sleutel uit mijn tas en open de deur waarna ik mijn jas aan de kapstok hang en mijn schoenen in de hal zet. 'Ben thuis!' roep ik. Ik gooi mijn veel te zware tas ergens neer en loop naar de keuken waar ik mama en mijn twee zusjes aantref. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik met grote ogen wanneer ik opmerkt dat mama huilt en mijn zusjes Haley en Isa haar troosten. Of beter gezegd, proberen te troosten. Niemand zegt iets. 'Ben je ontslagen?' gok ik. Iets anders kon ik eigenlijk niet bedenken. Haley en Isa schudden hun hoofdjes tegelijk en nemen het briefje dat mama in haar handen heeft waarna ze het aan mij geven.

Marissa, het ging al een tijd niet meer goed tussen ons, dus heb ik besloten om te vertrekken. Dat is het beste, voor heel het gezin. Ik zal verblijven bij Debby. Vertel de kinderen maar dat ik er even tussenuit ben. -Rob

Ik lees het briefje wel tien keer opnieuw maar dezelfde woorden blijven op het papier gedrukt staan. Ik zal verblijven bij Debby. 'Wie is Debby?' mompel ik met een gebroken stem. Mijn moeder lijkt me even twijfelend aan maar antwoordt dan toch. 'Degene met wie hij een verhouding heeft. Denk ik.' Ik laat de woorden tot me doordringen en kan geen enkele andere emotie voelen dan woede. Klootzak. Hij laat m'n moeder gewoon alleen met een dochter van zeventien en een tweeling van tien?! 'Hij heeft zijn spullen ook meegenomen', snikt ze. Voorzichtig ga ik dichter bij haar staan en sla ik mijn armen om hun alle drie heen. 'Het komt wel goed', mompel ik. Het liefst van al wilde ik nu in huilen uitbarsten, maar iemand hier moest de sterkste zijn. Haley en Isa beginnen ook te snikken waardoor ik zelf ook moeite moet doen om niet te gaan huilen.
Nadat ik Isa en Haley naar bed heb gebracht, en mama een slaappil gegeven heb, strompel ik de trap op naar mijn kamer. Eenmaal daar ga ik op bed liggen met het briefje in mijn hand. Vertel de kinderen maar dat ik er even tussenuit ben. Dus mama zou nog moeten liegen ook? Ik ben echt ontzettend boos maar langs de andere kant ook ontzettend triest. Hoe kan hij ons verlaten? Hoe kan hij zijn gezin in de steek laten voor een andere vrouw? Waren we niet goed genoeg misschien? Tranen wellen weer op in mijn ogen en deze keer doe ik geen moeite om ze tegen te houden. Terwijl de tranen nog steeds over mijn wangen rollen, vis ik mijn mobiel uit mijn tas en bel ik Lisa. 'Hey Han, what's up?' Wauw, zij was ook weer een stuk vrolijker dan op school. 'Papa is weg', zeg ik op fluistertoon. 'Huh, Hannah, wat? Wat is er gebeurd? Wat bedoel je? Is hij gestorven?'
Ik vertel haar het verhaal en zelf is ze even verbaasd als ik ben. Mam en pap hadden de laatste tijd wel veel ruzie, maar ik had echt nooit gedacht dat hij haar zou bedriegen. Eigenlijk heeft hij ons ook bedrogen. Ik weet niet of die Debby een gezin heeft, maar hij verlaat zijn kinderen gewoon. Wat is dit weer goed voor mijn zelfbeeld. Ik rol mezelf helemaal op in mijn deken en val dan, na nog lang denken, in een onrustige slaap.