You're my everything. And that will never change! [82]


Haaaaii:D

Lekker weekend!!!!

“Dokter, wanneer mogen Georg en Gustav weer naar huis?” vroeg ik hem.
“Dat zal pas aankomend weekend zijn.” Antwoordde dr.Ringel.
“Kunt u er dan misschien voor zorgen dat ze donderdagmiddag weg mogen. Dan is de begravenis van mijn moeder. Het betekend veel voor mij als hun er ook bij zijn.”
“Gecondoleerd. Maar ik zal kijken wat ik voor je kan doen. Het ligt ook voor een deel aan hun gezondheid. Of ze er wel sterk genoeg voor zijn. Maar ik ga mijn best doen.”
“Dankuwel.” Zei ik en liep terug naar de rest.
“Nou, dan gaan we maar eens.” Zei Tom.
We namen afscheid van elkaar en we gingen weer naar huis.

VIEL SPAÃź!!!!

xx xElise

..
“Shit, ik ben de sleutel vergeten.” Schold ik. Ik belde aan en hoopte dat mijn vader thuis zou zijn.
En een tijdje werd de deur opengedaan en stond mijn vader in de deuropening.
Toen hij ons zag, draaide hij zich weer om en liep terug naar zijn werkkamer. Hij liep met zijn hoofd naar beneden. Het viel me nu pas op hoe slecht hij eruit zag. Ik maakte me zorgen om hem.
“Ik ben even naar mijn vader toe.” Fluisterde ik Tom en Bill toe en liep daarna achter mijn vader aan. “Pap, wacht even.” Riep ik hem.
Hij stopte even en keek over zijn schouder. Ik ging naast hem lopen en we liepen naar zijn werkkamer.
Ik ging op de bank zitten die in de hoek van de kamer zitten. Terwijl mijn vader achter zijn bureau ging zitten.
“Papa, moet ik eerlijk tegen je zijn?”
Ik wist dat het een stomme vraag was, maar ik wilde hem niet kwetsen.

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen