You're my everything. And that will never change! [74]

..
We kwamen thuis en ik droeg Anna naar boven. Ik legde haar op mijn bed neer en sloeg een deken over haar heen. Daarna pakte ik haar knuffel van boven en legde hem in haar armen.
Daarna liep ik naar beneden om het eten klaar te gaan maken. Mijn vader was aan het werken in zijn werkkamer.
“Jongens, meekomen naar de keuken.” Riep ik terwijl ik de keuken inliep.
Als 2 brave hondjes kwamen ze achter me aangelopen.
“Jullie mogen me fijn gaan helpen met het eten klaarmaken.”
En zo begonnen we met het eten klaarmaken. De meeste tijd waren Tom en Bill aan het kloten en deed ik alles.
“Hé jongens, als jullie zometeen eten willen, mogen jullie wel eens helpen.”
“Maar ik kan helemaal niet koken.” Zei Tom.
Ik gaf hem het mes.
“Nou, dan leer je het maar.” Ik gaf hem het mes en ging samen aan tafel zitten en keek naar Tom die de groente schoonmaakte.
Toen hij klaar was, nam ik het mes van hem over.
“Zie je, het is niet zo moeilijk.” Ik gaf hem een zoentje op zijn neus. Daarna zette ik de pannen op het vuur en bracht het aan de kook.
Tom was ondertussen de tafel aan het dekken en Bill was Anna aan het wakker maken.
Ik zette de pannen op tafel.
“Pap! Eten!” riep ik terwijl ik naar zijn werkkamer liep.
Ik ging aan tafel zitten en mijn vader kwam even later ook aan tafel zitten.
“Pap, wanneer is mama haar begrafenis?” vroeg ik.
“Donderdag.”
“Oké.”